მთავარი »
2012 » ოქტომბერი » 27 » უნებლიედ შემიყვარდი 9
11:20 AM უნებლიედ შემიყვარდი 9 |
-სან მე ვარ ნინი!
-ნინი?მე ეგეთი არავინ არ მახოვს
-უკაცრავად გოგონა გთხოვთ დატოვოთ პაციენტი მას ეხლა დასვენება სჭირდება
-კარგით
პალატიდან
გამოვედი,ვერ ვიჯერებდი რომ სანდროს აღარ ვახსოვდი.მეგონა ბედნიერებამ
ჩემთვის მოიცალა მაგრამ მწარედ შევცდი.ეხლა რაღა ვქნა ? ჩემ პატარას რა
ვუყო ?! სანდრომ რომ ვერ გამიხსენოს?
-ნინი-სანდროს დედა იყო ქალბატონი ლეილა
-დიახ გისმენთ
-ნინი შენი ესე გადატვირთვა არ შეიძლება შვილო თან გული რამოდენიმეჯერ წაგივიდა და რამე ხომ არ ხდება?-ვეღად დავუმალე და ვუთხარი
-დიახ ორსულად ვარ
-ვაიმე ნინი როგორ გამახარე მალე ბებია გავხდები
-თუ სანდრომ ვერ გამიხსენა მისგან წავალ არ მინდა ისეთ ადამიანთან ვიცხოვრო ვინც უცხოდ მთვლის
-კი მაგრამ ნინი
-არავითარი მაგრამ მაპატიეთ მაგრამ სხვა გზა არ მექნეა
-ღმერთი არ გაგვწირავს შვილო
-იმედი მაქვს,
-ნინი სახლში წადი დაისვენე ცოტა ბავშვისთვის ესე აჯობებს სანდროს ხვალ გამოწერენ
-კარგით წავალ
სახლში წავედი შხაპი მივიღე და დავწექი,ვერაფრით ვერ ვიძინებდი ძლივს ბევრი ფქრის მერე ჩამეძინა
კარებზე ზარის ხმამ გამომაფხიზლა,კარი გავაღე და სანდრო და მისი მშობლები იყვნენ
-სანდრო-სიყვარულით სავსე მზერიღ შევხედე მან კი უბრალო გამიღიმა
-ნინი შვილო სანდრო გამოწერეს
სანდრო
სახლში დადიოდა ათვალიერებდა სურათებს,ჩვენი ქორწილის სურათები ნახა მერე
კიდევ ბევრი მაგრამ ვერ გამიხსენა...ამ ყველაფერში ერთი კვირა გავიდა
მაგრამ სანდროს არ ვახსენდებოდი უკვე ვეღარ ვძლებდი და გადავწყვიტე
სახლიდან წავსულიყავი.
სადრო ვარჯიშზე იყო გასული მე ყველაფერი ჩავალაგე
და წასავლელად უკვე მზად ვიყავი და რომ დაგავწყვიტე წერილი დამეტოვებინა
სანდროსთვის
''სანდრო მე მივდივარ,უბრალოდ ვერ გავჩერდები იმ
ადამიანის გვერდით ვისაც არ ვახსორვარ,იმედია იდესმე გამიხსენებ მაგრამ
მეშინია გვიანი არ იყოს...
ყოველთვის მემახსოვრება ის დრო რაც ერთად გავატერეთ.ის სიყვარული რომელიც ჩვენ ვაკავშირებდა.კარგად სანდრო''
წერილი
დავტოვე და წამოვედი.მთელი გზა ვტიროდი.დიდხანს ვფიქრობდი თუ სად
წავსულიყავი არ მინდოდა დედაჩემის ეგრედწოდებულ სასხლეში წასვლა იმსახლს
ვერ ვიტანდი შემდეგ კი გამახსენდა რომ მამ ბინა მიყიდა და იქ წავედი.
მთელი დღე სახლის დალაგებას მოვანდომე შემდეგ კაფეში ჩავედი და პიცა ამოვიტანე...
ესე
გავიდა თვეები უკვე ცივი ნოემბერია მე კი უკვე ისეთი დიდი მუცელი მაქ.ანა
სულ ჩემთანააა ის მეხმარება თორემ ალბათ მარტო ვერაფერს ვერ გავაკეთებ
თანაც ისეთი მგრძნობიარე გავხხდი ისედაც ვიყავი მგრამ ეხლა უბრრალო რამეზეც
კი ვტირი,მოკლედ ანა დავტანჯე. ეხლაც მე და ანა საყიდლებე ვიყავით ჩემ
პატარას ვუყიდე რაღაცეები ხო მართლა ბიჭი მეყოლება პატარა სანდრო.
სანდროს ამდენი ხნის მანძილზე არც კი დაურეკავს როგორც ჩანს არ გავახსენდი...კარგით არ მინდა ამაზე ფიქრი!
ეხლა მე და ანა კაფეში შევდივართ.და თქვენ ვერც კი წარმოიდგენთ ვინ დავინახე იქ და ნეტავი არ დამენახა.
-ნინი დამშვიდდი გთხოვ ვითომ აქ არცაა
-ანნა ის ის მას კოცნის-და ავქვითინდი მგრამ მან დამინახა და გაშეშდა
-ნინი?
-...
-ნინი შენ ხარ ?-სანდრო ჩემთან მოვიდა
-კი სანდრო
-ნინი ეს ეს...- და მუცელზე შემეხო
-ჰო სანდრო
-ნინი მაპატიე გთხოოვ
მე აღარ დავუგდე ყური და იქედან გამოვვარდი.სასწრაფოდ სახლში წავედი.
სანდრო
როდესაც
ის დავინახე ისეთი გაბერილი ყველაფერი გამახსენდა.გამახსენდა ჩემი
გაბერილი ჩემი ანგელოზი.ვაიმე ღმერთო ამდენი ხანი მე ის არ მახსოვდა და
ვტანჯავდი ის კი ამ დროს ჩემგან ბავშვს ელოდებოდა არაფერი მიფიქრია იმ
წუთას ნინის დავედევნე იმ ტაქსს გავყევი სადაც ნინი იჯდა გავიგე სადაც
ცხოვრობდა. და ხვალ მივაკითხავ ეხლა აზრი არ აქვს ცოტა უნდა დაწყნარდეს
ნინი
ღმერთო სანდრო სანდრო სანდრო ოოო როგორ მომნატრებია.
ჩემო
პატარა ის შენი მამიკო იყოო შენი მწვანეთვალება მამიკოო.როგორ მინდა მას
გავდე მინდა მისავით სიმპატიური იყო და მისი მწვანე თვალები გქონდეს.ამ
ფიქრებში ჩამეძინა.
მეორე დღეს ისეთი მზიანი დღე იყოო რომ გადავწყვიტე
გამესეირნა.ასეც მოვიქეცი პარკში წავედი და იქ დავდიოდი თან ჩემს პატარას
ვესაუბრებოდი.ამ დროს კი ისევ გამოჩნდა
-ნინიიიიიი-ის მეძახდა
-....
-ნინიი მომიცადეეე
-რა გინდა სანდრო?
-ნინი უნდა ვილაპარაკოთ
-რაზე სანდრო?
-ნინი აქ ცივა და წამოდი სახლში წავიდეთ
-არა სანდრო არ მინდა იქ დაბრუნება
-ნინი წამოდი
აღარ შევეწინააღმდეგე და სანდროს გავყევი გზაში ტელეფონმა დამირეკა დედაა იყო
-ჰოო დეე
-ნინი ჩემი ლამაზი სად ხარ ?
-ეხლა სანდროსთან ერთად
-ნინი გაგიხსენა ?
-არ ვიცი დედა არვიცი და მერე დაგირეკავს რა
დედას გავითიშე სახლში მალე მივედით.თურმე როგორ მენატრებოდა იქაურობა...
-ნინი მოდი დაჯექი.ყავას ჩაის ან რავიცი რას დალევ
-ფოთოხლის წვენს
-კარგი-სანდრომ მომიტანა წვენი და ჩემს წინ დაჯდა
-ნინი მე გამახსენდი,გამახსენდა ჩვენი სიყვარული ყველაფერი გამახსენდა
-მოიცა სანდრო
-ნინი გუშინ რომ დაგინახე ყველაფერი გამახსენდა
-სანდროო
-ჩემო გაბერილოო მიყვარხარ და გთხოვ დამიბრუნდი
-სანდრო მეც მეც ძალიან მიყვარხარ
სანდრო მოვიდა და მაკოცა.ძალიან მენატრებოდა მისი კოცნა მერე კი მუცელზე დამიწყო ფერება ბოლოს კი ვეღარ მოითმინა და მკითხა
-ნიი ბიჭია თუ გოგო??
-შენ რომელი გინდა?
-არ აქვს მნიშვნელობა
-ბიჭია და პარტარა სანდრო გვეყოლება
მიმაგრება: |
|
კატეგორია: სასიყვარულო ისტორიები ♥ |
ნანახია: 634 |
დაამატა: levani-015
| რეიტინგი: 0.0/0 |
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[
რეგისტრაცია |
შესვლა ]