ზოგჯერ გვგონია რომ ბედნიერება ვიპოვეთ,მაგრამ ეს სიცრუეა...ზოგჯერ კი
ნაპოვნი გვაქვს და ვერ ვხვდებით,ხშირად კი ისეთ შეცდომებს ვუშვებთ რისი
პატიებაც იოლი არაა.უმეტესად კი ვკარგავთ იმ ადამიანებს ვინც წარმოადგენენ
ჩვენს ცხოვრებას.არასოდეს არაფერი მომკლებია მატერიალურად,მაგრამ ყოველთვის
მაკლდა მშობლების სითბო! დედაჩემს არაფერი აინტერესებდა გარდა ძვირფასი
კაბაბებისა,წვეულებებისა და რაღა თქმა უნდა ფულისა.მამა კი მხოლოდ მის
სამსახურზე ფიქრობს,მე კი მყავს მხოლოდ ერთადერთი ადამიანი მყავს ჩემი სული
დაგული,ჩემი მესაიდუმლე,მის გარდა არავის არ ვენდობი ან როგორ უნდა ვენდო
ჩემთან ყველას იმიტომ უნდა მეგობრობა რომ მამაჩემს ბევრი ფული აქვს.მაგრამ
ანა სულ სხვაა ის ჩემი მამიდაშვილია და ჩემი მეგობარი .მე ის როგორც
საკუთარი და ისე მიყვარს რომელიც არასდროს მყოლია.(დედისერთა ვარ).მე და
ანა 17 წელია ერთად ვართ რაც დავიბადეთ... სკოლაშიც ერთად დავდივართ და
საერთოდ ყველაგან,ეხლაც სკოლასი მივდივარ, გადავწყვიტე ვარდიფერი სარაფანი
ჩამეცვა და ამავე ფერის ბალეტკები,სარკეში ცავიხედე და აღფრთოვანებული
დავრჩი:ვარდისფერი ფერი საოცრად უხდებოდა ჩემი კანის ფერს ,ჩემი გრძელი ღია
წაბლისფერი თმა კი ზემოთ მქონდა აწეული.თვალებიც წაბლიფერი მაქვს,როდესაც
მოვრჩი ჩემი თავის თვალიერებას ქვემოტ ჩავედი სადაც ანა უკვე მელოდებოდა...
-ნინი რამდენი ხანი უნდა გელოდო კიდევ ? გინდა სკოლაში დავაგვიანოთ?-ანა გაბრაზებული მიყურებდა
-კარგი ან რა მოხდა -მივედი და ჩავეხუტე
-ოხ ნინი შენ არასდროს არ შეიცვლები...
მე და ანა სკოლის გზას გავუდექით და უამრავ რამეზე ვსაუბრობდით
-ისე ნინი იცი ჩვენს კლასში ახალი მოსწავლეაა
-ოჰჰ ვინ ?-ვითომ და ძალიან მაინტერესებდა:დ
-არვიცი ზუსტად მგონი სანდრო ქვია
-რა მნიშვნელობა აქვს წელს ვამთავრებთ და წავალ ააქედან შორს
-ვაიმე ხო ნინი რა მაგარია ამერიკაში მე და შენ მარტო და არანაირი მშობლები :დ
-კი ანა თუ მამაჩემმა ვინმე მისი ახმახი არ გამომაყოლა
მე
და ანა ასე ჭორაობით მივედით სკოლაში,კიდევ კარგი არ დავაგვიანეთ და
კლასში დროულად მივედით,მე და ანა დავსხედით თუ არა ლაპარაკი დავიწყეთ და
ამის გამო მასწავლებელმა ანა გადააჯინა,უკვე გაკვეთილი ნახევარი საათის
დაწყებული მაინც იქნებოდა რიმ კლასში ერთი ბიჭი შემოვიდა,მაღალი,სპორტული
აღნაგობის,წაბლისფერი გრძელი თმით და ღრმა მუწი მწვანე
თვალებით...შემოაბიჯა ისე რომ მასწავლებელს არაფერი არ უტხრა ან ბოდიში ან
რამე და ჩემს გვერდით დაჯდა.მასწავლებელმა კი როგორც ყოველთვის წიკივინი
დაიწყო :დ
-ძრდილობა სახლსი დატოვეტ ბატონო ალექსანდრე?
-ჯერ ეს ერთი სანდრო და კიდევ არა წამოვიყოლე :დ-კლასმა სანდრო პასუხზე სიცილი დაიწყო,ანა კი თვალით მანიშნებდა ''რა მაგარი ბიჭიაო''
-ამ სკოლაში პირველი გაკვეთილი გაქვთ და უკვე იგვიანებთ არა მგონია ეს კარგი იყოს წლის ბოლოს
-წლის ბოლოც მოვა მასწ არ იჯავროთ
მასწავლებელი
გაბრაზდა მაგრამ ხმა არ ამოუღია რადან მიხვდა რომ ამით მხოლოდ თავს
დაიმცირებდა,სანდრო მთელი გაკვეთილი ხმას არ იღებდა და როცა გაკვეთილი
გამოვიდა მერე მომიბრუნდა
-ოჰჰ გაამარჯობა ვერ შეგამცნიე აქ თუ იჯექი მე სანდრო ვარ - დამცინავად გამომხედა და ხელი გამომიწოდა
-არ ვიცოოდი უცინმაჩინობაც თუ მეხეხებოდა მე ნინი -ვთქი და წამოვედი სანდრომ კი მომაძახა
-ესეიგი შენ ხარ ის ნინი მამიკოს განებივრებული გოგო
მე
აღარაფერი არ მითქვამს და ანასთან წავედი,ეს ყველაფერი მას
ვუამბე...გაკვეთილებზე სანდრო არაფერს მეუბნებოდა და არც მქონდა მასთან
ლაპარაკის სურვილი.გაკვეტილები გამოვიდა თუყ არა მე და ანა სახლში წავედით.
იქ კი დედაჩემი დამხვდა და როგორც ყოველთვის დაიწყოო:@
-ნინი რა არის ეს ? რა გაცვია?
-რა გინდა დედა რაა?
-რა რა მინდა ჩვენი წრის ხალხს ესე უბრალოდ არ უნდა ეცვას
-დედა
მე რასაც მინდა იმას ჩავიცმევ-გაბრაზებული ჩემ ოთახში ავედი,საღამოს ანამ
დამირეკა და მითხრა გავისეირნოთო,მეც დავთანხმდი და ჩაცმა დავიწყე.დახეული
ჯინსი,შავი მაისური და შავი ვანსები ჩავიცვი,თმა მაღლა ავიწიე და ქვემოთ
ჩავედი
-ნინი სადმე გასვლას აპირებ?-ქვემოთ მამა დამხვდა
-კი მამა მე და ანა გავისეირნებთ და მოვალთ
-კარგი მაშინ ჩვენი მცველი გამოგყვებათ-ამი ამაზე კი საშინლად გავბარზდი
-რა მცველი მამა რა გინდა?! მაცადე ვიცხოვრო ნორმალური ადამიანივით! არ მინდა ეს მცველი ჩემ თავს თვითონაც მოვუვლი!
-ნინი ხმას დაუწიე-მამა გაბრაზდა ჩემს საპასუხო დარტყმაზე
-არა მამა არ მჭირდება ვიღაც ახმახი უკან დამყვებოდეს არა !!!
ეს
ვთქვი და სახლიდან გავვარდი...გარეთ ანა დამხვდა და ესეთ მდგომარეობაში
რომ დამინახა მასინვე დამაყარა კითხვები,მეც ყველაფერი მოვუყევი.ანაც მე
მემხრობოდა.გადავწყვიტეთ პარკში წავსულიყავით.ესეც მოვიქეცით მაგარმ მალევე
მომბეზრდა და სახლში წამოვედი,ანა კი დარჩა ვიღაც ნახა და იმასთან ერთად
წავიდა...სახლში მისუჯლს დედაჩემი დამხვდა სასტუმრო ოთახში
-ნინი ესე გვიან სად იყავი ?
-პარკში
-ნინი ეგრე უკმეხად ნუ მელაპარაკები
-დედა რა გინდა
-ეგრე არ შეიძლება ნინი!
-პირდაპი მითხარი რის თქმას აპირებ
-ნინი
მე და მამაშენმა ბევრი ვიფიქრეთ და გადავწყვიტეთ რომ დროა გათხოვდე-ამაზე
გავცობდი მაგარმ თავი ხელში ავიყვანე მეგონა ეს ჩემს შესაშინებლად თქვა
-კარგი და სქმროც ხომ არ მიშოვეთ-ვიკითხე ცინიკურად
-კი და აქაა
-რაა?:@ დედა შენ სულ გაგიჟდი
-ნინი ხმას დაუწიე და გამოყევი!
დედაჩემს გაბაზებული გავყევი.
მიმაგრება: |