ვალენტინობა, თებერვალია,
14 რიცხვი სიყვარულისა,
ამ დღეს უყვარხარ ყველას ძალიან,
შეყვარებულნი ბევრნი არიან.
სიყვარული ხომ საოცრებაა,
ეს არის გრძნობა აუღწერელი,
უკვე ყველაფრის გაორებაა,
უკვე გაისმის ლექსი წერეთლის.
ეს საღამოა პოეზიისა,
ეს რომანტიკა აუვსებელი,
სისხლი ვენებში მოჩქებს ირიბად,
ეს ისტორია დაუწერელი.
მე შენ მიყვარხარ ძლიერ, უზომოდ,
ძლიერ მიყვარხარ-როგორც ზაფხული.
შენზე ფიქრებში ვხდები უგონოდ,
არეული და სულ დაზაფრული.
ყოველი დღეა ჩემთვის ლამაზი,
ყოველი წამი ძვირფასი-მართლა.
ვერ დაიმსხვრევა მტკიცე ალმასი,
ვერ დაიწვება გრძნობა-თან ახლა.
მე შენ მოგიძღვნი ყველაფერს გულით,
გავაფერადებ მთელ შენს სამყაროს,
მოდი ცოტახანს გავჩუმდეთ წუთით,
ამ წუთს განცდილი სითბო ვატაროთ.
შენ მე მეტყვი,რომ გიყვარვარ ისევ,
ისევ მიყვარხარ-ამას მეც გეტყვი.
ეს გული გრძნობას მთლად ვეღარ იტევს,
აღარ განაგრძო, დროა-შეჩერდი.
მაგრამ გახსოვდეს-სულ მეყვარები,
სიცოცხლის ბოლო ამოსუნთქვამდე,
სულ გაიხსენე ეს სევდნარევი:
მე შენ მიყვარხარ-გულით სულამდე.
ალბათ ეს იყო ჩემი სათქმელი,
ნუ დაივიწყებ ამ ლამაზ გრძნობას,
და ეს სიტყვები მუდამ გახსოვდეს,
სიყვარულის დღე, გჯეროდეს-მოვა.
მიმაგრება: |