არვიცი როდემდე გაგრძელდება ასე... მინდა ვიყო ბედნიერი, სიცოცხლით სავსე.. მინდა შენთან, მენატრები, უშენოდ არც კი მინდა წარმოვიდგინო ცხოვრება, მაგრამ დროა რეალობას გავუსწორო თვალი, რეალობას რომელიც მკლავს, რომელიც მანადგურებს.. შენ წახვედი გაიხურე კარი, დამივიწყე (თუ დაგავიწყებინეს, თუმცა რა მნიშვნელობა აქვს)და შეიყვარე სხვა...გისურვებ ბედნიერებას თუნდაც უჩემოდ მაგრამ არა მასთან ერთად...რატომ არის რომ მხოლოდ ადამინებს გვაქვს უნარი, ეგრედ წოდებული ერთგულების ფიცი ღალატით დავასრულოთ, მეგობრობა შევთავაზოთ და გავანადგუროთ, სიყვარული ავუხსნათ და მივატოვოოთ...
იცოდე რო ყოველთვის ჩემში იყავი და იქნები ალბათ სულ... ერთი წამითაც არ შეგეპაროს შენ ჩემში ეჭვი... მე და შენ ერთნაირები ვართ უბრალოდ ჩემგან განსხვავებით შენ გეშინია შენი ნამდვილი 'მე' რომ გამოავლინო.. მაგრამ არაუშავს ოდესმე დაძლევ მაგ შიშს და ინანებ.. ან შეიძლება ვერც დაძლიო არც მაგით დაშავდება რამე.. მე ვიყავი შენში მაგრამ მიეცი 'სხვებს' იმის უფლება რომ ამოვეგლიჯე შენიდან მოახერხეს კიდეც მაგრამ ჩემი სულ პაწაწინა ნაწილი დარჩა რომელიც როცა დამინახავ მაშინ გაიღვიძებს და ცოტახნით გაწვალებს წარსული... აი შენ კი ჩემში სულ იყავი და ხარ... მე აუცილებლად შემიყვარდება ვინმე თავზე მეტადაც მაგრამ შენსავით არა.. აუცილებლად მექნება ოჯახი რომელიც ჩემი ცხოვრების ერთადერთი ნათელი წერტილი იქნება... და გამეღიმება ჩემ შენდამი ძველ გრძნობაზე და არ გავიფიქრებ იმას რომ შენ ჩემთვის გატაცება იყავი უბრალოდ დამწყდება გული რომ შენ აღარ იქნები ჩემში..

გადმოწერე

უბრალოდ, დავიღალე...(