სიცოცხლე უაზრობა ყოფილა
სიკვდილი ძალზედ აზრიანი
შენთვის მოვკვდები სამარადისოდ
დილა გათენდება შენთვის ღამიანი
უაზროა მართლაც,ყოველი სიტყვა
ყოველი სიტყვა,ყოველი ბგერა
მენატრება შენი გაღიმება
მენატრება შენი მზერა
უაზრო ვყოფილვარ მეც და ყოველი
ჩემი გრზნობა და ჩემი ნაბიჯი
ყოველი სიტყვა და თვით მეც ალბათ
მეც ვითომ ვყოფილვარ სულით მახინჯი
სიკვდილი მინდა,სიკვდილი ღირსეული
და არა სიცოცხლე,ფერებში არეული
რა ვქნა ასეთი ვარ, ასეც მოვითხოვ
ყველა ქმედება სისხლში მაქვს გარეული
მინდა...ბევრი რა მნდომია
მაგრამ,ბევრჯერაც რომ არ მქონია
თავი დამიხრია,ცრემლებიც წამომსვლია
მაგრამ,არასდროს არაფერი გამომსვლია
ბევრი მეკითხება ხომ არ გავგიჟდი?
არვიცი პასუხი,ბევრსაც დავფიქრდი
მაგრამ,თქვენ,თქვენ ხედავთ ყველაფერს
ტკივილის გარდა ვერ ვგრძნობ ვერაფერს
არ დავამთავრებ ამ ლექსს,აღარ მინდა დავწერო ტკივილი
რად დავეძებ, თუნდაც ამისგან დავიწყო ყვირილი
აღარ ვფიქრობ,აღარც ვტირივარ,აღარც განვიცდი
ბოლო ლექსია,ბოლო წუთები,აღარც დავიცდი...
მიმაგრება: |