ყოველთვის მეგონა რომ ძლიერი ვიყავი,სულით ძლიერი,ისეთი ძლიერი რომ ყველაფერს გავუძლებდი,ყველაფერს გადავლახავდი რაც არ უნდა გადამღობებოდა წინ და მთელი ცხოვრება ბედნიერი ვიქნებოდი. მაშინ რას ვიფიქრებდი რომ შენ მოხვიდოდი და შენი სახით გავიგებდი თუ რა არის სიყვარული,სიყვარული რომელიც მთელი ცხოვრება გემახსოვრება. გახსოვს რა ბედნიერი ვიყავი შენთან ერთად, სულ ვიცინოდი შენ კიდევ გიკვირდა,გიკვირდა რომ მხოლოდ შენით ვიყავი მხიარული,მხოლოდ იმით რომ გხედავდა,იმით რომ ჩემ გვერდზე იყავი. ბედნიერი ვიყავი იმით რომ შენ მყავდი,რომ შემეძლო მეთქვა რომ ჩემი იყავი,ჩემი და მეტი არავისი. ყოველ დღე უფალს მადლობას მხოლოდ იმიტომ ვწირავდი რომ შენი თავი მაჩუქა, რომ მეც მაჩვენა თუ რა არის ნამდვილი სიყვარული.იცი? შენი სიტყვები ეხლაც ყურში ჩამესმის, მახსოვს შენი თვალები როცა მეუბნებოდი სიტყვას "მიყვარხარ". გახსოვს გეხვეწებოდი,გთხოვდი არასოდეს მიმატოვო მეთქი....მჯეროდა რომ სულ ჩემთან იქნებოდი...
თავი ჩიტი მეგონა,ჩიტი რომელმაც ეხლახან ისწავლა ფრენა და მიწაზე დაშვება არ უნდოდა...ღრუბლებში დავფრიავდი და ეს მომწონდა,იმ საოცრებების მჯეროდა რაც ცხოვრებაში არ ხდება და არც არასოდეს ხდებოდა... შენ დამაჯერე რომ მე ოცნება ამიხდებოდა,რომელზეც ხან მთალი ღამე ვოცნებობდი... ეხლა სად ხარ? სად არის შენი მოცემული პირობა? უბრალოდ გაქრა ისევე როგორც შენ გაქრი ერთ დღეს წახვედი, მაგრამ არა ჩემი გულიდან, მარტო ჩემი ცხოვრებიდან... მე ხომ შენ მხოლოდ სიყვარულს გთხოვდი,ოდნავ სიყვარულის სულ ცოტას...
ახლა მთელი ღამე შენი სახე სვეტად მიდგას წინ და მიყურებს,ჩემ ცრემლებს უყურებს რომელიც არასოდეს არ მთავრდება... არ მინდა შენზე ვიფიქრო მაგრამ მეფიქრება, არ მინდა მომენატრო მაგრამ მენატრები, არ მინდა მიყვარდე მაგრამ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ...
იცი? შენთვის სულს გავიღებდი, მთელ ჩემს სიცოცხლეს დაუფიქრებლად გაჩუქებდი,გულს ამოვიღებდი და სულ შენ მოგცემდი...
მაგრამ შენ წახვედი...
იცი? ჩემი სიცოცლის ყველა წელს შენ მოგცემდი ოღონდ ერთხელ კიდევ გამაგონა შენი ნათქვამი სიტყვა "მიყვარხარ" ... აი ,ამის მერე მშვიდად დავხუჭავდი თვალებს და სამუდამოდ წავიდოდი ამ ქვეყნიდან სახეზე ბედნიერი ღიმილით...
თურმე არც ისე ძლიერი ვყოფილვარ როგორც მეგონა...
თავი ჩიტი მეგონა,ჩიტი რომელმაც ეხლახან ისწავლა ფრენა და მიწაზე დაშვება არ უნდოდა...ღრუბლებში დავფრიავდი და ეს მომწონდა,იმ საოცრებების მჯეროდა რაც ცხოვრებაში არ ხდება და არც არასოდეს ხდებოდა... შენ დამაჯერე რომ მე ოცნება ამიხდებოდა,რომელზეც ხან მთალი ღამე ვოცნებობდი... ეხლა სად ხარ? სად არის შენი მოცემული პირობა? უბრალოდ გაქრა ისევე როგორც შენ გაქრი ერთ დღეს წახვედი, მაგრამ არა ჩემი გულიდან, მარტო ჩემი ცხოვრებიდან... მე ხომ შენ მხოლოდ სიყვარულს გთხოვდი,ოდნავ სიყვარულის სულ ცოტას...
ახლა მთელი ღამე შენი სახე სვეტად მიდგას წინ და მიყურებს,ჩემ ცრემლებს უყურებს რომელიც არასოდეს არ მთავრდება... არ მინდა შენზე ვიფიქრო მაგრამ მეფიქრება, არ მინდა მომენატრო მაგრამ მენატრები, არ მინდა მიყვარდე მაგრამ სიცოცხლეზე მეტად მიყვარხარ...
იცი? შენთვის სულს გავიღებდი, მთელ ჩემს სიცოცხლეს დაუფიქრებლად გაჩუქებდი,გულს ამოვიღებდი და სულ შენ მოგცემდი...
მაგრამ შენ წახვედი...
იცი? ჩემი სიცოცლის ყველა წელს შენ მოგცემდი ოღონდ ერთხელ კიდევ გამაგონა შენი ნათქვამი სიტყვა "მიყვარხარ" ... აი ,ამის მერე მშვიდად დავხუჭავდი თვალებს და სამუდამოდ წავიდოდი ამ ქვეყნიდან სახეზე ბედნიერი ღიმილით...
თურმე არც ისე ძლიერი ვყოფილვარ როგორც მეგონა...