(ნინი)
მთელი დღე ნიკა არ მომშორებია...ერთად ვიჯექით და სხვადასხვა ფილმს ვუყურებდით...
მაგრამ ხანდახან ცრემლები მაინც ჩამომდიოდა...რატომ?ეს მეც მაინტერსებდა....თუმცა პასუხი მაინც ვერ მოვძებნე...რაღაც სითბოს ვგრძნობდი..თითქოს ჩემი საყვარელი ადამიანი ჩემთან იყო...მაგრამ რატომღაც ირგვლივ ნიკას გარდა ვერავის ვამჩნევდი....ნიკა!ნიკა!ნიკა!ნიკა! სხვა ვერაფერზე ვფიქრობდი ...ალბათ იმიტომ,რომ ის ჩემთან იყო...ცრემლებს თავისივე ხელით მიწმენდდა ...და მაინც რა დებილი ვიყავი ,რომ არ მიყვარდა !დებილი ...ხო დებილი ვიყავი
-ნინი არ მეტყვი რატომ ხარ დღეს ცუდ ხასიათზე?-მკითხა ნიკამ და მისი ზღვისფერი თვალები მომაბყრო
-ისეთი შეგრძნება მაქვს ,რომ საყვარელი ადამიანი დავკარგე
-რა? შენ ხომ არ გყავს შეყვარებული? ნინი მითხარი...ნინიი
-არა ,ნიკა რა შეყვარებული
-უუჰ-ამოისუნთქა...
-ნიკა არ იცვლები
-მიყვარხარ და იმიტომ
-და არ ცდილობ ჩემს გადაყვარებას!
-არ ვცდილობ ,რადგან არ გამომივა....
-ნიკა...
-ნინი , მიყვარხარ.....არ მინდა მარტო იყო სახლში...
-რატომ?
-მეშინია
-რისი?
-არ ვიცი ....მეშინია ,რომ რამე მოგივა...
-ნიკა-მივარდი და ჩავეხუტე...-მაპატიე ,რომ არ მიყვარხარ რა ,ნიკა
-მთავარია შენ იყო კარგად....არაუშავს...მთავარია სულ მეყვარები და სულ შენთან ვიქნები
-ნეტავ სხვა შეგიყვარდეს....!მე არ ვარ შენი სიყვარულის ღირსი...
-გაჩუმდი....გაჩუმდი...გული მტკივა ესე ,რომ იძახი...
(ნიკა)
სხვა გზა არ მქონდა უნდა წავსულიყავი...მაგრამ არ მინდოდა...არ მინდოდა ნინის მარტო დატოვება...
-ნინი წავალ მე და იცოდე თუ შეგეშინდება მარტო ყოფნის ...ან ცუდად იქნები...ან საერთოდ ვინემსთან საუბარი ,რომ მოგინდეს დამირეკე და 5წუთში შენთან გავჩნდები..-როგორ მინდოდა ეთქვა"არ წახვიდე ნიკა ,მიყვარხარ" მაგრამ ეს მხოლოდ ოცნება იყო...ოცნება ,რომელსაც რეალობად ვერასდროს ვაქცევდი....
-ნიკა....
-ჰო
-მადლობ...
-არ გრცხვენია...? რა მადლობა...
-წასვლა გინდა?
-არა ...!
-არ წახვიდე-გავოცდი...ამ სიტყვების წარმოთქმას ნინისგან ჩემს მიმართ არ ველოდი
-რატომ?
-იყავი ცოტა ხანიც რაა...
-მითხარი რატომ ნინი...მითხარი
-იმიტომ,რომ მეშინია...-აჰა ისევ ეშინოდა...
-დავრჩები...დავრჩები ნიი-სავარძელზე ერთად ვიჯექით...მერე ნინის ჩაეძინა და ისე მოხდა ,რომ ჩემსკენ წამოიწია და თავი დამადო...მეც მაგრად ჩავეხუტე ...თითქოს მეშინოდა ,რომ ვიღაცა წაიყვანდა...ამაზე ფიქრები არ მასვენებდა...
(ნინი)
-გინდა ვიცეკვოთ წვიმაში ერთად?- შემომესმა ვიღაცის ძახილი...წვიმა უფრო გაძლიერდა და ამიტომ ვერ ამოვიცანი ის ვინც მთავაზობდა წვიმაში ცეკვას...
-სანდრო ...ალექსანდრე შენ ხააარ?-გული გამალებით მიცემდა...
-ნიკა ვარ ნინი...-ნიკა...ნიკა...ის მართლაც საოცარი იყო...ძლიერი...მაღალი...წვიმისგან თმები აჩეჩილი და სველი ქონდა ,რაც უფრო სიმპატიურს აჩენდა...
-წვიმაში ცეკვას მთავაზობ?
-კი....ნინი...ვიცეკვოთ?
-ვიცეკვოთ...
დილით ,რომ გავიღვიძე საწოლში აღმოვჩნდი....არადა ზუსტად მახსოვდა,რომ გუშინ ნიკასთან ერთად დივანზე ჩამეძინა..ნიკას ფიქრზე გავაცნობიერე ,რომ ის დამესიზმრა...და გამეღიმა...არ ვიცი რა მჭირდა....მაგრამ ძალიან მინდოდა ,რომ ნიკა ჩემთან ყოფილიყო...მაგრამ ალბათ ის უკვე წასული იქნებოდა...სააბაზანოში შევედი...მოვწესრიგდი...მერე ისევ საძინებელში....ჩავიცვი და მისაღებ ოთახში ,რომ შევედი ნიკა დამხვდა...საცოდავად დივანზე ეძინა...გამეღიმა...მერე საბანი გამოვუტანე ,რომ დაეფარებინა ...ალბათ სციოდა ...მართლაც რა სიმპატიური იყო...ის ჩემს წარმოსახვით გმირს(სანდროს)ძალიან გავდა...არა ნიკა უფრო კარგი და სიმპატიური იყო...ბოლოს ჩემ თავზე გავოცდი..."ნინი შენ რა ხომ არ გიყვარს?" ვეკითხებოდი ჩემს თავს...და ვპასუხობდი თავდაჯერებულად"არა ...არ მიყვარს რა სისულელეა"
მიმაგრება: |