(ბექა)
დრო მირბოდა სადღაც შორს .ნია ისევ საოპერაციოში იყო , მე კი ვერაფერს ვაკეთებდიმის დასახმარებლად ,უბრალოდ ვიდექი და ვუცდიდი.ტვინში რაღაცამ გამკრა, არ ვიცი რა იყო ,მაგრამ ძალიან მეტკინა ,ისეთი შეგრძნება მქონდა ზუსტად ტელევიზორის არხის გათიშვით ,რომ იწყება ოღონდ თავში... ირგვლივ ყველაფერს შენელებული კადრრებით ვუყურებდი.ვუყურებდი ,როგორ იტანჯებოდა ნიას მამა და ნიკა.სახეზე ხელი მოვიკიდე და მივხვდი ,რომ ვტიროდი...
-ჩემი ბრალია-ვთქვი და ვიღრიალე
-შენ არაფერს შუაში ხარ!-მომესმა ნიკას დამამშვიდებელი სიტყვები
-ვარ!ვარ!
დრო ისევ სადღაც მირბოდა.ნიას კინ ვერსად ვხედავდი.ესე ძალიან ის არასდროს მომნატრებია.
-ბექა ,ადექი ნუ გდიხარ ძირს-თავი ავწიე და მამაჩემი დავინახე
-დამანებეთ ყველამ თავი
-რა გჭირს გამაგებინე
-ნია მჭირს ,ნია!
-ვიცი ,მაგრამ
-რა მაგრამ ,მამა ,რა მაგრამ?მის მაგივრად იქ მე უნდა ვიყო ის კი არა!
-რა გინდა გავგიჟებულიყავი?
-მე ის მიყვარს ,მამა ,მიყვარს-ცრემლები ისევ ძალაუნებურად წამომივიდა
-შენ ტირი ,ბექა იცი?-გვერდით მომიჯდა
-ვიცი!მამა ,თხოვე ღმერსთს გთხოვ ,რომ ნია გადარჩეს !თხოვე!
-შენ რატომ არ თხოვ?
-მე სულ მაგას ვთხოვ უბრალოდ მინდა სხვამაც ,რომ თხოვოს ვინმე უდანაშაულო ადამიანმა
-"უდანასაულო" რას ნიშნავს?-"მან არაფერი იცის"
-არაფერი მალე გაიგებ ,ალბათ-"მან არ იცის ,რომ მე კაცი მოვკალი"-თხოოვ?
-რა თქმა უნდა
იმ ნებისმიერ მომენტს ვიხსენებდი ნიასთან ,რომ გავატარე.პირველად ,რომ ვნახე დავინახე თუ არა ,რომ შემიყვარდა ,მისი პატარა და ნაზი ხელების შეხება ,რომ მენატრებოდა რა უნდა მექნა?ის ხომ ,ნიაა!მთელი სამყაროს უდიდესი ანგელოზი!არა ის მეტია ვიდრე ანგელოზი ის ღვათაებაა!ჩემი ღვთაებაა!და უცბად სასწაული მოხდა მისი სურნელი გავიგე.მისი სურნელი შემომესმა...გულში ვგრძნობდი ,რომ ის ჯერ კიდევ ცოცხალი იყო !
-"ნია არ მომიკლა ღმერთო ,გთხოვ"
-"ჩემი სიცოცხლე ,ჩემი ნია ,არ მოკლა ,გთხოვ ....გთხოვ ღმერთო ,გთხოვ "
როგორც იქნა ექიმი გამოჩნდა ...მას შევხედე ...შევხედე იმედიანი თვალებით..
-ის ცოცხალია!მაგრამ კომაშია!
-არაააააააააააააააააააააა!იტყუებით !იტყუებით!ის კარგადაა!გეუბნებით კარგადაა!მატყუარა ხართ!იტყუებით!-წამოვიყვირე
-მაპატიეთ !-ექიმი გავიდა!როდესაც კარგად გავაცნობიერე ,რომ ნია რაღაც აპარატის მეშვეობით ცოცხლობდა გაცნობიერებისთანავე გავითიშე
-"გპირდები ,ნია ,რომ სულ მეყვარები !ყოველ მომენტში!გპირდები ,რომ მემახსოვრები ყოველ წამს და წუთს!გპირდები ,რომ შენზე ერთ ლამაზ ისტორიას დავწერ ,გპირდები ,რომ მეც თან წამოგყვები იმის შემდეგ ,როდესაც წიგნს დავასრულებ ,გპირდები ,ჩემო პატარავ"-თვალები გავახილე!მიმოვიხედე და პალატა დავინახე სადაც მე ვიწექი...მერე გავიხსენე სიზმარი და თვალიდან ცრემლი ჩამომვარდა ...ჩემი სიზმარი ნიას სიკვდილთან ასოცირებდა...ის გარდაცვლილი იყო მე კი ვემშვიდობებოდი!
-"არა ,ბექა ის ჯერ კიდევ ცოცხალია"-შარვალი ჩავიცვი და გარეთ გამოვედი!წინ ატირებული დედაჩემი შემომეჩეხა ...
-დეე
-რატომ გააკეთე ეს?რატომ მოკალი?"უკვე გაიგეს"
-ესე იყო საჭირო ,ნია ,როგორაა?
-ისევ ისე!
-მის პალატაში უნდა შევიდე!
-კი ,მაგრამ ის რეანიმაციაშია და ჯერ არავის უშვებენ!
-მე ვთქვი უნდა შევიდე -თქო
-უნდა შემიშვათ ,ნიასთან
-არა არ შემიძლია!
-ამას ვერ გადავიტან!უნდა შემიშვათ !
-არ ვიცი ,ვნახოთ!
-გაიგეთ ,უნდა ვნახო!
-კარგი ,კარგი წამოდი!
მისი პალატის წინ დავდექი!შეღება არ მინდოდა!მეშინოდა ,რომ სიმართლე იქნებოდა და ნია იქ დამხვდებოდა!ესყველაფერი ლამაზი სიზმარი მეგონა!რომელიც მალე დამთავრდებოდა და გამომეღვიძებოდა!კარები შევაღე და დავინახე!თავიდან მეტკინა ის ყველაფერი რაც გუშინ გამოვიარე!მთლიანად გათეთრებული ,ნია ...თვალები დახუჭული ქონდა მის ირგვლივ სიშავე ეტყობოდა!მას მივუახლოვდი...ჩემი ხელი მის გაყინეულ ხელს დავადე და ვთხოვე:
-ნია ,დარჩი ჩემთან!
-......
-ნია ,იცი? მე შენ უფრო მეტად მიყვარხარ ვიდრე გუშინ!
-.....
-ნია ,მიყვარხარ ჩემო ანგელოზო
მიმაგრება: |