(ნია)
გვერდიდან არ მომშორებია ,ბექა...სულ ჩემთან იყო...თავისი ხელით მასმევდა წამლებს...სულ...სულ ჩემთან იყო...სულ ...მამაჩემიც გაგიჟებული ,რომ შემოვარდა ჩემს ოთახში ,ნიკამ უთხრა რაც ხდებოდა...შემოვარდა და მე და ბექა ,რომ დაგვინახა ერთი ცრემლი ჩამოვარდა თვალიდან ,მაგრამ რატომ? არაფერი უთქვამს ისე გავიდა...
ფანჯარასთან მივედი ...უკან ბექაც გამომყვა...გადავიხედე და დავინახე რამოდენიმე პოლიციის მანქანა ...ნიკა და მამაჩემი...რომელმაც ისევ ამომხედა ...ამომხედა ...ბექაც დაინახა და ერთი ჩაიღიმა.
-რა ხდება ,ბექა აქ?რატომ არის ამდენი პოლიციელი?
-ისინი შენ გიცავენ
-ჩემს გამოა ამდენი ხალხი აქ?
-ნია გთხოვ არ გაბრაზდე ..!მაინც არაფერი შეიცვლება !
-რა თქმა უნდა ჩემს გამო ამდენი ადამინი წუხდება!
-ნია!
-იცი ? ვიფიქრე და იქნებ ჯობია ,რომ იმ ბიჭს ველაპარაკო?
-ვინ ბიჭს ?-გაბრაზებული თვალებით შემომხედა
-იმას ...
-გაფიქრებაც არ გაბედო!
-რატომ?
-ნია ,არც კი გაიფიქრო
-რატომ ? რას დამიშავებს ესეთს ?
-ნია ,მაგას შენ არ გააკეთებ და მორჩა მაგ თემაზე საუბარი
-ესე უფრო ადვილად დაიჭერდით...
-ნია ,მე შენ გეუბნები მაგ თემაზე არ ისაუბრო და უფრო მეტიც არც გაიფიქრო!
-კარგი ,ჰო...
-ხო იცი ,როგორ მიყვარხარ -ისევ ისე თბილად შემომახვია ხელები ,როგორც ყოველთვის
-არა არ ვიცი -თავი გავაქნიე
-ძალიიაან ძააალიან ძალიიიაან ძააალიიააან
-დიდზე?-გამეცინა
-ჰო დიდზე ...ჩემი პატარა ბავშვი ხარ რა
-არა არ ვარ ბავშვი
-ხაარ !ხააარ!მიყვარხარ
-მეც ძალიან მიყვარხარ...მარტო არ დამტოვო ,გთხოვ
-არასდროს ეს ,როგორ იფიქრე?
-შენ ხარ მხოლოდ ჩემი "ერთიცალი"
-მიყვარხარ ,ნია
ისევ ფანჯარაში გავიხედე...უკვე აღარავინ ჩანდა...ცოტა შემეშინდა მამაჩემი და ნიკა ,რომ ვერსად დავინახე :
-ბექა ,აქ არავინ არ არის?სადაა მამა? ან ნიკა?
-კაი ნუ გეშინია...დამალულები არიან ..
-რატომ?
-ის ტიპი ,რომ გამოჩნდეს და ამდენი პოლიციელი დიანახოს გაიქცევა!
-ააა-ბექა რამოდენიმე წუთის განმავლობაში ერთ ადგილს იყო მიშტერებული....გარეთ იხედებოდა ...და რაღაცას აკვირდებოდა
-ისააა-უცბად წამოიყვირა -ხელი მომკიდა და დაბლა ჩამიყვანა ...მერე იქვე ვიღაცპოლიციელს უთხრა აქ გყვდესო...ნიკა თვითონ მამა და რამოდენიმე პოლიციელი მანქანაში ჩაჯდა და წავიდნენ...დამბურძგლა...ისე შემეშინდა...
-რა ? რა ხდება ?გთხოვთ გაიგეთ !-მივარდი იმ პოლიციელს,რომელსაც რაცია ეჭირა და სხვა თანამშრომლებს ელაპარაკებოდა...ხმას არ მცემდა...ვერაფერს ვერ ვიგებდი...ამან გამაგიჟა აქეთ იქით დავდიოდი...აღარ ვიცოდი რა მექნა ...უვე საშინლად ვნერვიულობდი...
-არ დაჯდები?
-მითხარი რა ხდება?
-არაფერი ჯერ ჯერობით დამნაშავეს მისდევენ ...ბექა რა მაგარია სად შეამჩნია !
-რამე ,რომ მოხდეს?
-რა უნდა მოხდეს ?არაფერიც არ მოხდება!-ისევის რაცია მოიმარჯვა ხელში და გარკვევით გავიგე ,რომ უთხრეს:
-ბექა ,მანქანიდან გადავიდა და ის უფრო ახლოს არის დამნაშავესთან ვიდრე ჩვენ -თავში ხელი მოვირტყი...მინდოდა თავი მომეკლა...როგორ რისკზე მიდიოდა ბექა ჩემს გამო..მალე ყველაფერი შეწყდა...
-გამოფხიზლდი...მალე...ნია ,გაახილე თვალები-გონს,რომ მოვედი ისევ ის უცხო პოლიციელი დავინახე
-ბექა ,მოვიდა?
-არა!-ცრემლები წამომივიდა
-არ მორჩები ტირილს?ტირილით ბექას ვერ უშველი!
-რა ?რა მოხდა ?
-არაფერი ჯერ ...ბექა მისდევს ისევ ...მაგრამ მგონი დაეკარგა...-დამშვიდდი ...ესეიგი ბექასთან სიახლოვეს არაა!-ფანჯრის მსხვრევის ხმა გავიგე...მალე უკვე სროლის...
მიმაგრება: |