მხოლოდ სიგიჟეში ვპოულობ ჩემს თავს და მხოლოდ უბედურებაში ვპოულობ ბედნიერებას…არეულობაა ჩემი სიმშვიდე და სიგიჟე–გენიოსობა…ამოუხსნელი არის ნათელი და ნათელი–ამოუხსნელი…არ მესმის ის, რაც ესმის ყველას და არავის ესმის ის, რაც მესმის მე.ვარ არანორმალური, მაგრამ ეს ხომ ნორმალურია…მე გუშინ სიჩუმეს ველაპარაკე.სიჩუმე გიყვება იმას,რასაც სიტყვები ვერ ამბობენ.სიჩუმეს შეუძლია გაგიგოს ნებისმიერ მეგობარზე უკეთ,რადგან სიჩუმე შენ ხარ. უბრალოდ უსმინე სიჩუმეს…რა ლამაზია ღამე…შავი ბურუსი–იქ ჩემი ოცნებაა დამალული და ყოველთვის, როცა მზე ჩადის მე ვხედავ მას.სიბნელეშია ჩემი მეგობარი მარტოობა და მრავლისმეტყველი სიჩუმე.
მიყვარს სიბნელე.რატომაა უბედურება ჩემთვის ბედნიერება? –რადგან რომ არა უბედურება,ვერასოდეს გავიგებდი ბედნიერების ფასს.მხოლოდ გიჟს შეუძლია გაიგოს სიჩუმის ხმა…და თუ შენ გიჟი ხარ ,ხარ გენიოსი. დაელოდე ღამეს, სიგიჟით სავსე ღამეს და იპოვნე შენი თავი…ყური დაუგდე სიჩუმეს… იპოვნე სიმშვიდე მარტოობაში.
შენ
გიჟი ხარ…