მთავარი »
2013 » მარტი » 21 » პაუზის შემდეგ
|
მომაბეზრებელ გროვად გროვდება ერთფეროვნება,
გახდება წუთი წამიერად უფანტაზიო.
ფიქრები ისევ გარდაქმნილან გრძნობის მონებად,
მაბრკოლებელი საბოლოოდ უნდა დავძლიო.
ნება მიეცა შემოქმედების, დარღვეულ სიტყვას...
გაცისკროვნდება მადლმოსილი წამების ღამე.
ყოველ ასეთ დროს ანგელოზებთან სიცილი მიყვარს,
ყოველ ასეთ წუთს მძაფრი მხედარი აფრთხობდა ლანდებს.
გამთენიისას პირველი სხივი ხვდება არეებს,
აღმოსავლეთი მარგალიტივით აელვარდება.
გაზიარება არ უშველის გაყინულ ცრემლებს
თუ შემორჩება აკვირტებულ აპრილს მარტება.
მეშორებოდა და სიშორით ყოფნა მიმძიმდა,
მახსოვს საღამო დაღამებამდე სწუხდა ქარივით.
ბოლო წერილზე ატირებული წვიმდა და წვიმდა,
და მოგონება მიდიოდა ნიაღვარივით.
ცოტა, მცირედიც უნდა სინათლე ამ ახალ დილას,
რომ გაარღვიოს შემოჩვეული თვალმა ბინდები.
უმიზნო ფიქრი დაწყებული წუხელ ღამიდან,
და ოცნებებით მეცხრე ცაზე მე გავფრინდები.
უღრუბლო მზეში მოჩვენებითიც არ ჩანს იაღი,
მაგრამ სად არის გამუდმებით შეიგრძნობს სული.
ისე თენდება, მოლოდინია თითქოს სიახლის,
ბოლო წერილზე პასუხია ჩემთან მოსული.
მიმაგრება: |
|
კატეგორია: სასიყვარულო ლექსები ♥ |
ნანახია: 820 |
დაამატა: Sabanadze
| რეიტინგი: 5.0/1 |
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[
რეგისტრაცია |
შესვლა ]