მთავარი »
2012 » ოქტომბერი » 27 » მე და შენ... მთვარის შუქზე 4
10:50 AM მე და შენ... მთვარის შუქზე 4 |
დილას დედაჩემმა ადრე გამაღვიძა...
საწოლიდან სწრაფად ავდექი... პირველ რიგში ყველგან გავიხედე... აბაზანაშიც შევიხედე... სახურავზეც მაგრამ ზურა არსად ჩანდა...
გუშინდელი გამზადებული ტანსაცმელი ჩავიცვი და მაგიდაზე დატოვებულ ფურცელს შევხედე...
სწრაფად მივირბინე მაგიდასთან და კითხვა დავიწყე...
„ მაპატიე რომ მარტო დაგტოვე და წავედი... სკოლაში მოვალ და გნახავ... იქ შევხვდებით..."
მალე ჩანთა ავიღე და ლინდასთან ერთად სკოლაში წავედი...
-გუშინ რა მოხდა?-მკითხა გზაში ლინდამ.
-შენ და ვახო რომ წახვედით თორნიკემ მთხოვა მასთან ერთად მეც გავსულიყავი გარეთ მაგრამ არ გავყევი...
-რატომ არ გაყევი?-მკითხა გაკვირვებულმა ლინდამ.
-არ მინდოდა...
-არ გინდოდა? როგორც ვიცი ზურას გაყევი... შენ ზურა ხომ არ მოგწონს?-თქვა და გაიცინა.
-არა
რა სისულელეა... საიდან მოიტანე რომ ზურა მომწონს?-დაბნეულმა ვუპასუხე მე.
თუმცა ეს ხომ სიმართლე იყო... მე არ მომწონდა ზურა... და მითუმეტეს
თორნიკე...
-მასთან სახლში იყავი ხომ ასეა?-თქვა მაცდური ღიმილით.
-კი
ასეა მაგრამ ეგ იმას არ ნიშნავს რომ მომწონს... იცი? მე და ზურა უკვე
კარგი მეგობრები ვართ... მან თავისი ტკივილი მითხრა და მე ჩემი ტკივილი
ვუთხარი...-ლინდა გაკვირვებული მიყურებდა.
-კარგი მაგრამ შენ იცი შენი გულისთვის გუშინ თონიკე და ზურა ჩხუბობდნენ მაგრამ მე და ვახო რომ მივედით გავაჩერეთ შემდეგ...
-ზურამ მითხრა არ გვიჩხუბიაო. ლინდა და ვახო მოვიდნენ და ვერ მოვასწარითო...-შევაწყვეტინე მე.
-ხო
თითქმის ვერ მოასწრეს... ზურამ მხოლოდ ერთი უთავაზა სახეში და თორნიკემ
ვეღარ მოასწრო დარტყმა... მერე ჩვენ მივედით და ჩვენი თანდასწრებით თავს
იკავებენ...
-ხო კიდევ კარგი... თორნიკე როგორ არის?
-თორნიკე? ალბათ თვალი ექნება ჩალურჯებული...-მშვიდად თქვა ლინდამ თითქოს არაფერი მომხდარაო...
-მერე ასე მშვიდად ამბობ?-შევეპასუხე მე...
-მაგ
ორს თუ უყურე და ყოველ ჩხუბზე ნერვები დაიწყვიტე აღარ დარჩები იცოდე...
ზურა და თორნიკე სულ ჩხუბობენ და მათი ჩხუბი აღარავის უკვირს... არადა ადრე
რა კარგი მეგობრები იყვნენ... სანამ ლია მოკვდებოდა...-უცებ დამწუხრდა
ლინდა.
-ლია ზურას დაზე ამბობ?
-ხოო... ჩემი მეგობარი იყო...
საუკეთესო...-ამის შემდეგ სკოლამდე ისე მივედით ხმა არცერთს არ გაგვიცია
ერთმანეთისთვის... მე ცალკე ჩავიძირე ფიქრებში ის კი ცალკე...
-როგორ ხართ?-უკნიდან მოგვესმა ვახოს ხმა...
-ვახოოო... კარგად შენ როგორ ხარ?-ლინდა გამოფხიზლდა და ვახოს ჩაეხუტა... მე არ შევიმჩნიე და გზა გავაგრძელე...
სკოლა
არც ისე დიდი იყო... 2 გასასვლელი ჰქონდა და საკმაოდ მოწესრიგებული
გარემო... მაგრამ მე მყოფნიდა და სხვა აღარ მაინტერესებდა...
ლინდა მასწავლებელთან მიმყვა რომელიც ჩემი დამრიგებელი იყო...
-გამარჯობა ნატა მას...-თქვა ლინდამ.
-გამარჯობა ლინდა.-ისიც ხალისიანად მიესალმა ლინდას.
-მას
ეს თქვენი ახალი მოსწავლეა. დღეს გადმოდის თქვენთან და მე მოვაცილე
თვენამდე... ამის შემდეგ კი ასე რომ ვთქვათ გაბარებთ...-თქვა ლინდამ და
მასწავლებელმა რომელსაც ნატა ერქვა ღიმილით შემომხედა...
-ძალიან
კარგი... წამოდი სანამ ზარი დაირეკება მანამდე წარგადგენ კლასში.-თქვა
მასწავლებელმა და კლასისკენ წავიდა. მე უკან გავყევი... კიბეებთან როცა
მივიდა ზურას მოვკარი თვალი... ის მე მიყურებდა და მიღიმოდა... მერე თვალი
ჩამიკრა და უფრო ფართოდ გამიღიმა... სანაცვლოდ მეც გავუღიმე და
მასწავლებელს კიბეებზე ავყევი...
მალე კლასში წარმადგინეს... ცოტა არ იყოს უხერხულად ვგრძნობდი თავს... ყველა ასეა როცა ახალ სკოლაში გადადის...
უკანა მერხზე დამაჯინეს... ყოველ დასვენებაზე ზურა ამოდიოდა და ჩემს მერხთან მოდიოდა... გაკვეთილები კი ჩვეულებრივად გადიოდა...
საბედნიეროდ
მასალას ჩამორჩენილი არ ვიყავი პირიქით რამოდენიმე გაკვეთილით წინ ვიყავი
ზოგიერთ საგანში... მასწავლებლებმაც შემაქეს და ამასობაში სკოლაც
დამთავრდა...
კლასიდან როცა გამოვედი ზურას ველოდი მაგრამ ის არ
დამხვედრია გარეთ... სკოლა თითქმის დაცლილი იყო და მეც თავისუფლად მივდიოდი
გასასვლელისაკენ...
უცებ კედელთან ატუზულ თორნიკეს მოვკარი თვალი... მას არ შევუმჩნევივარ ამიტომ უკან გავტრიალდი და მეორე გასასვლელისაკენ წავედი...
-მე გამირბიხარ???-მომესმა უკნიდან დამცინავი ხმა...
„ოღონდ
ეს არა"-გავიფიქრე ჩემთვის... უკან გავიხედე და მომღიმარ თორნიკეს
შევეჩეხე... როგორც ლინდამ თქვა მას მარჯვენა თვალი ჩალურჯებული ჰქონდა...
-არა!!-მოკლედ
და მტკიცედ მოვუჭერი და გასასვლელისაკენ წავედი... თორნიკე წინ
გადამიდგა... მე უკან დავიხიე და მეორე მხრიდან ვცადე გასვლა მაგრამ ახლა
მეორე მხარეს გადამიდგა ის...
-ასე სად გეჩქარება ლამაზო? ზურა ხომ არ გელოდება???-ისევ დამცინავად აგრძელებდა ის...
-არა ზურა აქ არ არის...-დაბნეულმა ვუპასუხე და წავიბორძიკე... ზურას ნათქვამი გამახსენდა და უკან დავიხიე...
-რა იყო პატარავ ხომ არ შეგეშინდა??-თორნიკე ჩემსკენ მოდიოდა მე კი უფრო და უფრო უკან ვიხევდი...
-თორნიკე თავი დამანებე და გამატარე!!!-შევეცადე მტკიცედ გამომსვლოდა მაგრამ შიშმა გადააჭარბა...
-რომ არ დაგანებო??-ისევ ცინიკურად...
-რომ არ დაანებო ისევ მოგხვდება!!!-გაისმა ზედა სართულიდან ხმა...
მიმაგრება: |
|
კატეგორია: სასიყვარულო ისტორიები ♥ |
ნანახია: 724 |
დაამატა: levani-015
| რეიტინგი: 0.0/0 |
კომენტარის დამატება შეუძლიათ მხოლოდ დარეგისტრირებულ მომხმარებლებს
[
რეგისტრაცია |
შესვლა ]