_ ადგომას არ აპირებ? ზღურბლზე სესილი გამოჩნდა, ცხრა გახდა. ხომ არ გძინავს?
_
არა, არა. ცოტა ხანში ავდგები, სად მეჩქარება. რა ხდება გარეთ, რა
ჩოჩქოლია? ჩითის ზეწრიდან ცალი ფეხი გამოაჩინა ქეთიმ და გემრიელად
გაიზმორა.
_ დინო ჩხუბობს, ჩაიცინა სესილმა.
_ რაზე?
_ წუხელ
დათოს ძაღლის ლეკვი მოუყვანია, სადღაც ქუჩაში ნაპოვნი. მთელი ღამე ლოგინში
ეწვა თურმე. ხომ წარმოგიდგენია, რა სანახავი იქნებოდა. დინო თავს იკლავს,
რწყილებმა ისე დამკბინა, როგორ წავიდე სამსახურშიო. დადის და მთელ ეზოში
დემონსტრირებას უკეთებს დაწითლებულ მკლავებს.
_ რწყილები საიდან მოვიდა, ლეკვს ჰყავდა?
_ აბა, მე ხომ არ მეყოლებოდა. ერთი განახა, რას უგავს მთელი კანი, სულ დაფოთლილია.
_ მერე, სამსახურში თქვას, ვითომ ალერგია მისცა რაღაცამ და მორჩება მაგითი.
_ მეც ეგ ვურჩიე, მაგრამ, რა ვიცი… კიდევ რაღაც უნდა გითხრა, ოღონდ არ შეიცხადო.
_ რა მოხდა? ქეთი ლოგინზე წამოჯდა.
_ წუხელ შენი საცურაო კოსტიუმი გავფინე გარეთ და ამ დილით აღარ დამხვდა.
_ ეს დათოს ხელწერა იქნება, გადაიკისკისა ქეთიმ.
_ კარგია, რომ არ ბრაზდები. მე რომ ვყოფილიყავი, ქვეყანას შევძრავდი. რა აუტანელი თვისება აქვს მაგ ბიჭს, საშინელებაა პირდაპირ.
_ ცოდოა. შენ გგონია, თვითონ უნდა, რასაც აკეთებს? ვინ იცის, როგორ განიცდის.
_ შეიძლება, რას გაიგ…
_ ქე-თი-ი-ი! გაისმა ამ დროს ქალბატონი ცისანას ხმა.
_ ე! გეძახის, სიცილი აუტყდა სესილს.
_ უთხარი, რომ მძინავს, ქეთი ისევ მიწვა ლოგინზე და თავზე ზეწარი წაიფარა.
_ ო-ოხ! ხომ იცი, არ მომეშვება, გააღვიძეო, მეტყვის. ადექი და შენ თვითონ უთხარი.
_ მეზარება. არა მაქვს ახლა მაგის თავი. ეგეც გამიხდა რა, ჟანდარმი უმაგისოდ ნაბიჯი ვერ გადამიდგამს.
_ ქე-თი-ნო-ო-ო! აუწია ხმას ცისანამ.
_ ადე, ადე, სირცხვილია, დაანამუსა სესილმა.
_ ვითომ პურზე ვარ გასული. მიდი, გეხვეწები, უთხარი, დაეღრიჯა ქეთი.
ჯიშიანმა სესილმა უკმაყოფილოდ გადააქნია თავი და კარი გამოაღო.
_ გამარჯობა, ქალბატონო ცისანა, ნაზად მიესალმა და მეორე სართულის ფანჯრებს ახედა.
_
უი, სესილ! როგორა ხარ, გენაცვალე? ოხ-ოხ-ოხ! რავა ყოველდღე ლამაზდები და
ლამაზდები შენ! დროა უკვე, გათხოვდე. სხვათა შორის, ერთი კაი ბიჭი მყავს
შენთვის შეგულებული, უმაღლესდამთავრებული. აუცილებლად უნდა გაგაცნო. ქეთი
არ არის შინ?
_ პურზე გავიდა, ცისანა დეიდა, თან ამხანაგს უნდა შეხვდეს "ლაღიძესთან”. მალე ამოვა.
_ არა უშავს, მაშინ შენ ამოდი ცოტა ხანს ჩემთან, მედიდურად გაუღიმა გულშემოყრილ სესილს ქალმა და საჩვენებელი თითით თავისკენ მიიხმო.
სესილმა
ერთი გემრიელად შეუკურთხა გულში ქეთის და უხალისოდ დაუყვა გვირაბივით
გრძელ ტალანს. დინო (დინარა) დეიდას კარი ღია იყო. ახლა დათოს ყვირილი
ისმოდა ოთახიდან, რასაც ლეკვის უმოწყალო წკავწკავი ერთვოდა თან. გაეღიმა.
მისდა
გასაოცრად, კარი ბატონმა ანთიმოზმა გაუღო, მოწიწებით მიესალმა
მადისაღმძვრელ მანდილოსანს და სასტუმრო ოთახში შეუძღვა. მრგვალ, ძველებურ
მაგიდას ზეზვა და ქალბატონი ცისანა შემოსხდომოდნენ.
_ მოდი, გენაცვალე, მოდი, თბილად მიიპატიჟა ცისანამ სესილი და სკამი გამოუწია, აგერ დაჯექი, ჩემი გამომცხვარი მჭადი უნდა გაგასინჯო.
_ ვაიმე, რატომ წუხდებით ყოველთვის ასე, მოიქაჩლა თავი სესილმა და სკამზე ჩამოჯდა.
_ როგორა ხარ, სესი? ზეზვამ ხარბად დაასო მზერა ქალის სავსე მკერდს.
_
კამაც-კამაც, რატომღაც სომხურად უპასუხა სესილმა. რას აიჩემა ბოლო დროს ეს
სომხური. სულ იმ გარიკას ბრალია, ფეხსაცმლებს რომ კერავს. მაგან იცის ასე,
სესილი რომ მოიკითხავს, ისე ლამაზად ეტყვის, "კამაც-კამაცო”, ამანაც
"აითვისა”. ეს ზეზვა კიდევ რა ურცხვად უყურებს, თვალს არ აშორებს მის
მკერდს! რა უტიფარია! ვინ ჰგონია სესილი. ქეთიში ხომ არ ეშლება! ერთი რამე
გაბედოს და ნახავს მერე, რაც მოუვა მაგ ლამაზ ცხვირ-პირს.
სესილი
უგემურად ილუკმებოდა. არა, კი არ ილუკმებოდა, იღმურძლებოდა. ყველი
ნაღებმოხდილი იყო, სულ ნაკუწებად იფშვნებოდა, კიტრის მწნილი კი საშინლად
რბილი და მლაშე. რა ტიპის ქალია ეს ცისანა დეიდა, არაფერი აან არ იცის,
არაფერი მაგას არ ეხერხება. ვაი ქეთის, ამ ოჯახში თუ მოუწია ცხოვრებამ და
ეგ "უბნის აშიკი” თუ გახდა მისი ქმარი. კაი დროს კი გაატარებს…
_ ქეთი, მგონი, წუხელ გვიან მოვიდა, არა? დიპლომატიურად შეეხო ქალბატონი ცისანა მისთვის საჭირბოროტო თემას.
_ არც ისე, სადღაც, ათი საათი იქნებოდა, ალბათ, ვითომ არაფერი, ისე უპასუხა.
_ რაო, კარგი დრო გავატარეთო? ბევრი დალიეს? ახლა ნამდვილად რომ ცხოველი ინტერესი გამოამჟღავნა სადედამთილომ.
_ ცოტა. ქეთი ხომ არ სვამს. კუჭი აწუხებს, ნაღვლის ბუშტიც, ჩააგდო ანკესი სესილმა.
_ რას ამბობ! სერიოზულად? მე რატომ არ ვიცოდი? დიდი ხანია? შეიცხადა ცისანამ.
_
ცისია, აცალე ადამიანს ჭამა, რა დროს შეკითხვებია, ამ დროს ბატონმა
ანთიმოზმა გამოიარა (იგი საძინებლიდან სამზარეულოში გადიოდა სასტუმრო
ოთახის გავლით).
_ შენ რატომ არ მიირთმევ, საყვარელო? მიაძახა ცისანამ მიმავალ ქმარს.
_ გაცივდეს ცოტა, ხომ იცი, ცხელი მჭადი არ მიყვარს, უკანმოუხედავად უპასუხა ბატონმა ანთიმოზმა და სამზარეულოში მიიმალა.
ამ
დროს გარედან ლილი დეიდას წყევლა-კრულვის ხმა გაისმა. გაცოფებული
რომელიღაც ქალიშვილს ქოქოლას აყრიდა. ცისანას გულმა არ მოუთმინა და
ფანჯარაში გადაეყუდა.
_ დილა მშვიდობისა, ქალბატონო ლილი, როგორ გიკითხოთ? მოიკითხა მეზობელი.
_
დილა მშვიდობისა, ქალბატონო ცისანა. როგორ ვიქნები ამათ ხელში. პური ვერ
გავაგდებინე პირიდან. შეიძლება ახალგაზრდა გოგომ ამდენი ჭამოს?! ვიშვიშებდა
ლილი.
_ ქალბატონო ლილი, მე თქვენ ერთი რჩევა უნდა მოგცეთ, თანაც კარგი
რჩევა. ნუ ეჩხუბებით მაგ ბავშვებს. ოქროსავით გოგოები გყავთ, როგორ
შეიძლება ასეთი სიმკაცრის გამოჩენა! აღზრდის საკითხში დიდი ცოდნა
გამოავლინა ქალბატონმა ცისანამ.
სესილმა ამ საუბრით დრო იხელთა,
სასწრაფოდ დაემშვიდობა ზეზვას, მადლობა გადაუხადა ფანჯარაში გახიდულ დედის
დაქალს და სწრაფი ნაბიჯებით დატოვა "მჭადისმჭამელთა” ელიტური ოჯახი.
შინ შესული სესილი ქეთის დაეტაკა და შავი დღე დაათენა. შენ გამო ქვასავით გახრიგინებული მჭადის ჭამამ მომიწიაო. ქეთი აკისკისდა.
_ ის შენი დეგენერატი "პაკლონიკი” კიდევ თვალებით მჭამდა. პირუტყვია ნამდვილი.
ზეზვას
ხსენებაზე გუნება გაუფუჭდა. გულს ურევდა მისი სახელის გახსენებაც კი. გიგი
წარმოიდგინა. ღმერთო, რამხელა განსხვავებაა ამ ორ მამაკაცს შორის. არადა,
ორი დღის წინ ზეზვაზე ლამის აბოდებდა. "სუპერმუჟჩინად” აღიარა კინაღამ.
კიდევ კარგი, არ აღიარა.
_ დედამ დარეკა, გამოვიდესო, გასძახა ქეთიმ დას.
_
ჰო, წავალ. ისედაც ვაპირებდი გასვლას, სესილი ჩაცმას შეუდგა, ლადომ თუ
დარეკოს, უთხარი, იქ გადმომირეკოს. თუ არადა, ორისთვის შინ ვიქნები. შენ
ხომ არ გადიხარ?
_ არ ვიცი ჯერ. მეგის უნდა დავურეკო. შეიძლება გავიდე კიდეც.
_ "იმის” ამბავი გაინტერესებს? რაღაც ძალიან დაგიჯდა ჭკუაში მაგ ბიჭი, აი!
_ არა, რა ბიჭი, რის ბიჭი. სხვა რაღაც მაინტერესებს, დაუმალა ქეთიმ დას სიმართლე.
_ კაი, დავეშვი აბა მე და შენ იცი, როგორც დაგარიგე. არ დაგავიწყდეს, ხომ?
_ აჰა! მოკითხვა ჩვენებს! დაადევნა კარში გასულ დას და ჭერს ახედა.
მარტო
დარჩა. უჰ, მერე როგორ უყვარს მარტო ყოფნა. დაიწყებს ფიქრს და ოცნებებში,
რომ იტყვიან, კოშკებს ააგებს ხოლმე. აი, ახლაც იმაზე ფიქრობს, რაღაც
განსაკუთრებულ ფორმაში გამოეცხადოს გიგის, რომ მის დანახვაზე პირი დააღოს
გაოცებისგან. ეგ სულაც არ არის ძნელი. ქეთი ხომ ეფექტურია და განა მარტო
ეფექტური ლამაზიც, ძაან, ძაან ლააამაზი! თაზო ამკობს ასე. უცებ მოიწყინა.
გიგიზე ფიქრი გონებიდან არ შორდებოდა. მიხვდა, როგორ ნელ-ნელა ებმებოდა
საბედისწერო მახეში. არა, სულაც არ სურდა, შეყვარებოდა, მაგრამ რაღაც ისეთ
ნიშნებს ატყობდა საკუთარ თავს, რომ ნამდვილად ჰგავდა სიყვარულს. აი, სად
გერხევა, ჩემო ქეთი! შეუძახა თავის თავს და შუბლზე შემოირტყა ხელი.
ამ დროს ტელეფონმა დარეკა. ნაუცბათევად წამოხტა, გიგი არ მირეკავდესო, ფეთიანივით გავარდა მეორე ოთახში და ყურმილს ეცა.
_ ალო, გისმენთ! ხმის ტემბრი შეიცვალა, როგორც სჩვეოდა ხოლმე ასეთ დროს.
_ ქეთის სთხოვეთ, თუ შეიძლება, გაისმა მამაკაცის უცნობი ხმა.
_ მე ვარ?! გაოცება დაეტყო ქალს.
_ როგორ ხარ, ქეთა? სახელის დაბოლოება შეცვალა უცნობმა, რატომღაც.
_ გმადლობთ, კარგად. რომელი ხარ?
_ წიწაკა უფრო მწარეა, თუ შაქარი უფრო ტკბილია? უცნაური კითხვა დასვა მამაკაცმა.
_ ვერ გავიგე? წარბები აზიდა ქეთიმ.
_ წიწაკა უფრო მწარეა, თუ შაქარი უფრო ტკბილია? გაიმეორა შეკითხვა უცნობმა.
_ არ ვიცი და არც მაინტერესებს. არ მეტყვი, რომელი ხარ?
_ ჯერ შენ უნდა გამცე პასუხი და მერე გეტყვი.
უცებ იაზრა, იქნებ გიგი არეკინებს ვინმესო და გადაწყვიტა, აყოლოდა საუბარში "ახალგამოჩეკილ” ნაცნობს.
_ ალბათ, წიწაკა უფრო მწარეა.
_ არა, ვერ გამოიცანი… თქვა ახალმა ნაცნობმა, გინდა, გითხრა სწორი პასუხი?
_ მითხარი, ქეთიმ ტელეფონი თავისკენ მისწია და სავარძელში მოკალათდა.
_ მატარებელი უფრო ჩქარა გარბის.
_ ეგ რა მაგის პასუხია, მერე?! განიხიბლა ქალი.
_ რა ვქნა, ასეა და… დაიბნა უცნობიც.
_ ახლა ის მითხარი, შენ რა გქვია და ჩემთან ვინ გარეკინებს? კინაღამ სუნთქვა შეეკრა პასუხის მოლოდინში.
_ შენ მე არ მიცნობ, მაგრამ გამიცნობ, ოდნავ ხმას დაუწია მამაკაცმა, სამაგიეროდ, მე გიცნობ და ძალიან კარგადაც.
_ რა იგულისხმება "ძალიან კარგადაც-ში”? დაკონკრეტება მოითხოვა.
_
შენი გაცნობა მინდა უფრო ახლოს, ვიდრე გიცნობ და ძალიან გთხოვ, არ
დამიკიდო ყურმილი, კარგი? ჯერ ორი სიტყვა მათქმევინე. მე გიორგი მქვია.
კარგი ბიჭი ვარ, სხვათა შორის. ყოველ შემთხვევაში, ასე ამბობენ. მე არაფერს
გთხოვ არც შეხვედრას, არც შეყვარებას, არც სხვა, უფრო შორს მიმავალი
გეგმები მაქვს. უბრალოდ, მომეცი იმის უფლება, ხანდახან დაგირეკო, მოგიკითხო
და ტელეფონზე გესაუბრო, როგორც მეგობარს. შეიძლება?
ქეთის ცოტა
უცნაურად მოეჩვენა შემოთავაზებული წინადადება, თანაც ასეთი უჩვეულო ჟესტით,
თანაც სრულიად უცხო მამაკაცისგან, გაუკვირდა კიდეც. კაცები ხომ მშვენიერი
ქეთისგან ბევრად მეტს მოითხოვენ. ასე ინკოგნიტოდ დარჩენის სურვილი ჯერ
არავის გამოუთქვამს!
_ ჩემი ტელეფონის ნომერი ვინ მოგცა? უპასუხოდ დატოვა მამაკაცის თხოვნა და სიმკაცრე გაურია ნათქვამში.
_ არა აქვს მნიშვნელობა.
_ როგორ არა აქვს მნიშვნელობა, ხომ უნდა ვიცოდე, ვისგან მიცნობ და რა წარმოდგენა შეიძლება ჩემზე გქონდეს?
_ ამას თანდათან გაიგებ, როცა უფრო დავუახლოვდებით ერთმანეთს.
_ შენ მაგის იმედი გაქვს?
_
იმედი არასდროს კვდება, ისეთი ხმით თქვა გიორგიმ, ეტყობოდა, იმ მომენტში
გაიღიმა, იგი მხოლოდ ცრუვდება. იმედია, ამას არ იზამ, არა, ქეთა?
_ ქეთას რატომ მეძახი?
_ ასე უფრო მომწონს და იმიტომ. თუ გინდა, მეც ისე მოგმართავ, როგორც სხვები.
_ ვინ სხვები!
_
ვინ და… უცნობმა წამიერი პაუზა გააკეთა, კინაღამ წამოცდა სახელები, მაგრამ
დროზე შეიკავა თავი. მიხვდა, გაიყიდებოდა, ან ვიღაცას გაყიდდა და არც
არავინო, თქვა.
_ ეშმაკი ხარ, მაგარი ეშმაკი, ირონიულად შენიშნა, კარგი, დამიძახე ქეთა, ჩემთვის სულერთია. ერთი ასო, პრინციპში, არაფერს ცვლის.
_ შენ ასე გგონია? ერთი ასო ხანდახან ცხოვრებას ცვლის.
_ მაგალითად?
_ მაგალითად… ქორი და ქერი, გედი და ბედი და რა ვიცი, ქვეყნის რაღაც შეიძლება ითქვას.
_ ჰო მაგრამ, ჩემ შემთხვევაში ხომ თითქმის არაფერი იცვლება.
_ ეს შენთვის შეიძლება არ იცვლება, მაგრამ ჩემთვის იცვლება.
_ რა იცვლება, აბა ერთი მითხარი?
_ რა და… ქეთი ჩვეულებრივი სახელია, ქეთა კი ჩემთვის ოცნების გარემოს ნიშნავს. გამიგე?
_ ვერ გავიგე.
_
ქეთა უფრო რომანტიკულად ჟღერს. რაღაც უფრო მეტ სიახლოვეს მაგრძნობინებს
შენთან, თითქოს უფრო ახლოს მოვდივარ, უფრო შინაური, ახლობელი ხდები
ჩემთვის.
_ ეგ რაღაც სიყვარულის ახსნას ჰგავს, ეშმაკურად მოჭუტა თვალები ქეთიმ.
_
ამას დრო გვიჩვენებს. არ მიყვარს ნაადრევი დასკვნების გამოტანა. მით
უმეტეს, ვიცი შენი ხასიათი. არა ერთი და ორი "კაი ტიპი” გიბურთავებია
თურმე.
_ ეგ ინფორმაცია ვინ მოგაწოდა?
_ ეს ხომ ძველი ამბავია. ამის შესახებ ყველამ ყველაფერი იცის.
ქეთი გაჩუმდა. გიორგისაც გამოელია თითქოს სალაპარაკო. ერთხანს ორივენი დუმდნენ.
_ ქეთა, ესე იგი, შეიძლება, ხანდახან დაგირეკო?
_ ვნახოთ, რა ხასიათზე ვიქნები.
_ შენ გინდა, თქვა, რამდენად საინტერესო მოსაუბრე გამოვდგები?
_ დაახლოებით.
_ ვეცდები, გავამართლო შენი იმედები. კარგი მაშინ, აღარ შეგაწუხებ. სხვა დროს დაგიკავშირდები. გადიხარ ქალაქიდან ამ ზაფხულს?
_ აგვისტომდე ალბათ, არა.
_ ჰოდა, ძალიან კარგი. ვეცდები, არ შეგაწყინო თავი. კარგად იყავი, ქეთა.
_ ნახვამდის, გიორგი.
ქეთიმ
ყურმილი დაკიდა. ერთხანს გარინდული იჯდა. ფიქრობდა, ვისგან შეიძლებოდა ეს
ზარი წამოსულიყო, მაგრამ საბოლოო დასკვნა მაინც ვერ გამოიტანა. მისი
ტელეფონის ნომრის, ასე ვთქვათ, გაცემა ყველა მის ნაცნობს შეეძლო. ამჯერად
ვინ "გაწირა”, ძნელი გამოსაცნობი იყო. მეგი გაახსენდა. იქნებ მეგის
ხელწერაა? გადაწყვიტა, შეხმიანებოდა დაქალს. ტელეფონის ნომერი აკრიფა.
მეგიმ მეორე ზარზევე აიღო ყურმილი.
_ ბატონო! ნამძინარევი ხმა გაისმა ტელეფონში.
_ მეგი, მე ვარ. გეძინა?
_ ჰო. შენ რა ადრე გაგღვიძებია, რამე ხომ არ მოხდა?
_ არა, არაფერი. ისე დაგირეკე. ახალი ხომ არაფერია?
_ ახალი? არც არაფერი. რა უნდა იყოს ახალი. გუშინ არ ვნახეთ ერთმანეთი?
_ ჩემი ტელეფონის ნომერი ხომ არ მიგიცია ვინმესთვის? გულაჩქროლებულმა ჰკითხა.
_ არა, ვისთვის უნდა მიმეცა… რატომ მეკითხები?
_ ისე. წეღან ვიღაცამ დამირეკა და არ მითხრა, საიდან ჰქონდა ჩემი ნომერი. გაცნობა მინდაო.
_ ოჰო! შენ რა გამოგილევს "პაკლონიკებს”.
_ კარგი ერთი! ჰო, მართლა, რა თქვა შენმა ბიძაშვილმა გუშინდელზე?
_ რას გულისხმობ?
_ აი, რა ვიცი, მოვეწონეთ, არ მოვეწონეთ.
_ არ უთქვამს არაფერი. მაგან არ იცის ხოლმე ეგეთები.
_ ძალიან ცუდი. შენ, მომისმინე, შენთან ცხოვრობს გიგი?
_ ჩემთან? გაგიჟდი?! რა უნდა ჩემთან, ისეთი გაჭიმული ბინა აქვს ვაკეში, კივილს დაიწყებ.
_ აბა, წუხელ რომ ეუბნებოდი, გელოდები, არ დააგვიანოო? ქეთი რაც შეიძლებოდა, ამომწურავ ინფორმაციას აგროვებდა გიგიზე.
_
წუხელ ჩვენთან უნდა დარჩენილიყო და იმიტომ, მაგრამ მერე რატომღაც,
გადაიფიქრა. დარეკა, ვერ ამოვალო. გვიან იყო უკვე, სადღაც თორმეტი
იქნებოდა. ტვინი წაიღო მაგის სამეგობრომ. ვისთან დადის და რას აკეთებს,
ეშმაკმა უწყის. ახლა კიდევ, დაიწყებს ქალებში სიარულს და მერე რა
მოარჯულებს მაგას.
ქეთის გული მოეწურა. ეს ამბავი არ ესიამოვნა, რა თქმა
უნდა. თანაც, არ იცოდა, რა პოზიციას დაიკავებდა გიგი მის მიმართ.
შეიყვარებდა, არ შეიყვარებდა, წამოვიდოდა ურთიერთობაზე თუ არა. იქნებ სულაც
არ შეუძლია სიყვარული. იქნებ არც იზიდავს შეყვარებული მამაკაცის ამპლუა.
ვინ იცის, კაცისას რას გაიგებ.
_ კარგი, მეგი, მე სახლში ვარ. დღეს არსად არ ვაპირებ გასვლას. თუ რამე მოგაფიქრდეს, შემეხმიანე. იქნებ სადმე გავსულიყავით…
_ არა მგონია, შევძლო. ისე მეწვის ბეჭები, თითქოს ცეცხლი მიკიდიაო. როგორ დავიხრუკე, იცი? შენ არა? შენც ხომ "კუპალნიკით” იჯექი?
_ მე მოფარებულში ვიყავი. ჩრდილი მადგა. ცოტა კი გავირუჯე, მაგრამ საგრძნობლად არა.
_ კარგი აბა! თუ რამე შეიცვალა, დაგირეკავ, მეგი პასუხს არ დაელოდა, დაკიდა ყურმილი.
ქეთიმ
კვლავ მოიწყინა. თვალწინ სულ გიგი ედგა. გაუჩნდა რა, ამასაც საფიქრალი.
აქამდე სესილს არიგებდა ჭკუას, მოძღვრავდა, საქმე სიყვარულამდე არ უნდა
მიიყვანოო და აგერ, თავად რა დღეში ჩავარდა. ახია მაგაზე. თანაც რა კერკეტი
კაკალი შეხვდა?! არ გინდა ამისთანა მამაკაცის მორჯულება? გუშინდელს მერე
არც კი დაინტერესდა, არც კი დარეკა. იქნებ დარეკოს? ჯერ ხომ მთელი დღე წინ
არის. მაგრამ ტელეფონის ნომერი რომ არ იცის? მეგიმაც, არ მინახავსო. ამან
უფრო დაამძიმა. საგონებელში ჩავარდა. რატომ თვითონ არ ჰკითხა მეგის გიგის
ტელეფონის ნომერი? რომ ეკითხა რა, უნდა დაერეკა? რა უთხრას მერე, რომ
დაურეკოს? მომწონხარო? რა სისულელეა. როდის გაუკეთებია მსგავსი რამ, რომ
ახლა გააკეთოს. არა, ეგ გამორიცხულია. თუ უნდა, თვითონ გამოიჩინოს
ინიციატივა. ქეთი არ შეეხვეწება. ეგღა აკლია ახლა! არადა, რა გემრიელი
კოცნა სცოდნია! რომ არ მოსწონდეს, ხომ არ აკოცებდა? თანაც ამნაირად! არ
იცის ქეთიმ, არაფერი არ იცის. გულიც არაფერს კარნახობს სასიკეთოს. სხვა რა
გზა აქვს, უნდა დაელოდოს მოვლენების შემდგომ განვითარებას. აბა, მუდმივად
ასე ხომ არ გაგრძელდება. დღეს იქნება, თუ ხვალ, გიგიც გამოჩნდება და
ყველაფერიც გაირკვევა. ან ასე იქნება, ან ისე. ღმერთმა ქნას, რომ ასე იყოს
და არა ისე. თორემ ქეთი მოკვდება, როგორც სესილს დაემართა, ისე მოუვა.
გადაყვება ამ ამბავს. კი მაგრამ, მშვენიერ ქეთის რომ არ სჩვევია ამნაირები?
ვინ მოგახსენათ, რომ არ სჩვევია. ქეთი რა, ქალი არ არის? ყველა ქალი ხომ
ერთნაირად განიცდის უყურადღებობას. არც ქეთია ამ მხრივ გამონაკლისი. კაციც
არის და კაციც. გიგი ხომ მისთვის იშვიათი შემთხვევაა. ამდენი ხანი, თანაც
ამ ფორმით ჯერ არც ერთ მამაკაცზე არ უფიქრია. ამხელა ნოსტალგია ერთი ღამის
უნახავ თაყვანისმცემელზე არასდროს ჰქონია. ჰო, ეს რაღაც უჩვეულო
შემთხვევაა. მოუწევს ლოდინი. სხვა რა გზა აქვს.
მიმაგრება: |