იმ ღამეს ქეთის არ უძინია. არ უძინია ორი მიზეზის გამო: ახარებდა სესილის
საქმის ასეთი შემობრუნება და თრგუნავდა თავისი სიყვარულის გაურკვეველი
მდგომარეობა. როცა ლადომ გამოუცხადა, შენი დის ცოლად შერთვა მინდაო, ყურებს
არ დაუჯერა. მაშინ, როდესაც ყველაფერი დამთავრებული ეგონა, სესილის
ცხოვრება თავიდან იწყებოდა. ვინ იცის, რამდენ ხანს აანალიზებდა ლადოს
ნათქვამს. თვითონ ისეთი ტიპი იყო, ასეთ საქციელს არაფრით აპატიებდა
მამაკაცს, მაგრამ სესილის შემწყნარებლური ბუნების ამბავი კარგად იცოდა.
დააფრქვევდა ცრემლებს და საყვარელს ყველაფერს აპატიებდა. შემდეგ კი,
უთქმელად და ყოველგვარი ახსნა-განმარტების გარეშე გაეკიდებოდა უკან.
არა,
ისე, ადვილია სხვისი გადასახედიდან ლაპარაკი. არ აპატიებდა! რატომ არ
აპატიებდა, ვითომ? შეცდომა ვის არ მოსვლია? იმ კაცმა იფიქრა, ყველაფერი
აწონ-დაწონა, გაერკვა საკუთარ გრძნობებში და საბოლოო დასკვნაც გამოიიტანა.
რა არის აქ უპატიებელი! აბა, ახლა თავისი სიტუაცია წარმოიდგინოს?! ამდენს
აწვალებს გიგი, ამ დღეში აგდებს… ამის პატიება შეიძლება? სხვა რომ იყოს მის
ადგილას, ყველაფერ ამის შემდეგ ზედაც არ შეხედავდა გიგის. თვითონ კი? რა,
ხვალ რომ უთხრას, მიყვარხარ და უშენოდ ერთი დღეც არ შემიძლიაო, არ
დაიჯერებს? დაიჯერებს, აბა რას იზამს! ცოლად გამომყევიო, რომ შესთავაზოს,
არ გაჰყვება? უთქმელად! აბა, სესილის რატომ უკვირს! რას ჰქვია, არ
აპატიებდა. ამაზეა ნათქვამი, სხვა სხვის ომში ბრძენიაო.
რა უშველოს
თავის თავს? როგორ "დაიმსახუროს” გიგის სიყვრული? რაც მეტს ფიქრობდა ამაზე,
მით უფრო უპასუხოდ რჩებოდა შეკითხვა. რა სულელია! ეს სიყვარულის ახსნა
რაღამ მოაფიქრა. სულ გიორგის ბრალია ყველაფერი. არ იყო საჭირო ამის
გაკეთება. ეს რა ჩაიდინა! ქეთი უკვე ნანობდა თავის საქციელს, თუმცა, კარგად
იცოდა, უკან ვეღარაფერს ააბრუნებდა. მიხვდა, რომ შეცდომა დაუშვა. თუ გიგის
უყვარს, ქეთის აღსარება უშველიდა საქმეს? ვინ იცის, იქნებ ზის ახლა თავის
ძმაკაცებში და ქეთიზე შაყირობს, სიყვარული ამისხნაო. ამის გაფიქრებამ უარეს
გუნებაზე დააყენა. აი, ასეთ ფიქრებში გაათენა ის ღამე მშვენიერმა ქეთიმ და
სადღაც, გამთენიისას ჩაეძინა…
დილით კარის ჯახუნმა გამოაღვიძა. სესილი მოსულიყო. კედლის საათს ახედა. თერთმეტი იყო დაწყებული.
_ შენ კიდევ ლოგინში გორაობ? რომელი საათია, იცი მაინც? სესილი ოთახში შემოვიდა, ფეხზე გაიხადა და ფეხშიშველმა დაიწყო ტანტალი.
_ წუხელ გვიან დავწექი. მამა როგორაა? ქეთი გვერდზე გადმობრუნდა და იდაყვს დაეყრდნო.
_ კარგად. რომ გელაპარაკე, უკვე კარგად იყო. ეტყობა, რაღაცაზე ინერვიულა.
_ კონფლიქტი მოუვიდა ვინმესთან?
_ არ ვიცი. მაგას ხომ ვერ ათქმევინებ ეგეთ რამეებს. შენ როგორ ხარ? რა ჰქენი?
_ არაფერი, რა უნდა მექნა… მაგრად მივქარე, იცი? დანანებით თქვა ქეთიმ.
_ რა მიქარე? სესილი საწოლზე ჩამოუჯდა.
_ არ უნდა მეთქვა არაფერი. არ იყო საჭირო. ვინ იცის, რას ფიქრობს ჩემზე, ცრემლები უნებურად მოადგა თვალზე.
_ ო-ოჰ! რა უნდა იფიქროს. შენც ხარ, რა! არც ისეთი ქაჯია, კუდები მოაყოლოს შენს "აღსარებას”. რაო, ისე, როგორი რეაქცია ჰქონდა?
_
არანაირი. თითქოს ელოდა კიდეც, თითქოს არ გაუკვირდა ჩემგან ამგვარი რამე,
ისე მიიღო. რა ვიცი, ასე ძალიან მეტყობა, რომ შეყვარებული ვარ?
_
გეტყობა. შენ ვერ გრძნობ, როგორ შეიცვალე. სულ სხვანაირი გახდი. რომ
ვუფიქრდები, მეც მიკვირს, ასეთი ზემოქმედება როგორ მოახდინა იმ ბიჭმა
შენზე, რომ საკუთარ თავს აღარ ეკუთვნი. თვალები ჩაგიცვივდა, შე საცოდაო,
ჩაიხედე ერთი სარკეში, რას დაემსგავსე, შენიშნა სესილმა.
_ ჰმ! ჩემი შენ გითხარიო… სარკეში შენ თვითონ ჩაიხედე და საკუთარ თვალებს შეხედე. ჩემზე მერე ილაპარაკე, არ დაუთმო დამ.
_
ეჰ, მე და შენ ორივე ერთნაირად უტვინოები ვართ. რა გვჭირს ვინმეს
სახვეწარი? რითი არიან ჩვენზე უკეთესები? არ უნდათ და ნუ უნდათ! რაც არ
უნდათ, ღმერთმა ნუ მისცეთ.
_ წუხელ იცი, რა მოხდა? ვეღარ მოითმინა ქეთიმ.
_ რა? შეშფოთება დაეტყო სესილს და მთელი ტანით მისკენ შებრუნდა.
_ ლადო ვნახე…
_ ლადო?! სად?! ვისთან ერთად ნახე? დააყარა შეკითხვები.
_ მარტო იყო.
_ და სად შეგხვდა?
_ აქ იყო მოსული, გაეღიმა ქეთის.
_ ა-აქ? ჩვენთან, სახლში?
_ ჰო, ჩვენთან. შენ რომ გელაპარაკებოდი, ეგერ, ე! იმ სავარძელში იჯდა, _ ხელით ანიშნა.
სესილი გაფითრდა. მიხვდა, ქეთი რომ არ ატყუებდა.
_ რაო, რა მინდაო? ტუჩები აუკანკალდა.
_ სესილის სიყვარული და კარგად ყოფნაო, ხუმრობის გუნებაზე დადგა ქეთი.
_ ნუ მაიმუნობ, მომიყევი, რა გითხრა! მაჯაში წაავლო ხელი უფროსმა დამ და შეაჯანჯღარა.
_ რაო და… ქეთიმ სიტყვა-სიტყვით ჩამოურაკრაკა სესილს ღამით შემდგარი საუბარი.
სესილი თავზარდაცემულივით იჯდა. შიგადაშიგ ტუჩებს გაილოკავდა ხოლმე, ნერვიულობისგან რომ უშრებოდა.
_
მოკლედ, შენი ცოლად შერთვა უნდა, რა. როგორც კი დამთანხმდება, ეგრევე
დავავლებ ხელს და წავაცუხც… ქეთიმ წინადადების დამთავრება ვერ მოასწრო, რომ
ბრაგვანის ხმა გაისმა. გულწასული სესილი იატაკზე გაიშხლართა.
გულგახეთქილი
ქეთი კარგა ხანს ასულიერებდა უფროს დას. ძალიან შეეშინდა. ასეთ დროს
იბნეოდა ხოლმე. ჯერ სახეში ურტყა ხელი, მერე წყალი შემოარბენინა და
საფეთქლები დაუზილა. რამდენიმე წუთის შემდეგ, როგორც იქნა, სესილმა თვალები
გაახილა. ქეთიმ შვებით ამოისუნთქა. თუ ოდესმე კიდევ გაიგონებდა დის ხმას,
აღარ ეგონა.
_ რა დამემერთა? წაიჩურჩულა მან, ჯერ კიდევ ვერ მოსულიყო წესიერად გონს.
_ როგორ შემაშინე, სესი… კინაღამ გავგიჟდი, მოთქვამდა სასაოწარკვეთილი ქეთი.
სესილი
სიხარულისგან აღარ იყო. მთელი დღის განმავლობაში გზააბნეული ბატივით
დაფარფატებდა ოთახიდან ოთახში. მთლად გაგიჟდა ეს ქალიო, მხრებს იჩეჩდა მისი
შემხედვარე ქეთი.
შუადღისთვის ლადოს უნდა დაერეკა. ორივე და საგანგებოდ
ემზადებოდა "გადამწყვეტი წუთებისთვის”. სესილმა უკვე მოიფიქრა ყველაფერი
არაფერსაც არ ეტყოდა შეყვარებულს, არც საყვედურებით აავსებდა, არც
ახსნა-განმარტებას მოსთხოვდა. ისე უნდა შეხვედროდა, თითქოს მათ შორის არც
არაფერი მომხდარა, ვითომ არც გაბუტულან. ხუმრობა ხომ არ არის, ასე
გაუმართლა ცხოვრებამ. ყველას კი არ გაუღიმებს ბედი მასავით…
ლადომ რომ
დარეკა, ყურმილი თვითონ აიღო, ქეთის არ დაანება. მიხვდა მშვენიერი ქეთი,
მისი ჩარევა სრულიად ზედმეტი რომ იქნებოდა და მეორე ოთახში გავიდა, საწოლზე
მიწვა. სესილი და ლადო დიდხანს საუბრობდნენ გუგულებივით.
_ ქე-თი-იი-იი! კი არ შემოვიდა, შემოფრინდა სესილი ბოლოს, რა ბედნიერი ვარ, რომ იცოდე! ერთ საათში უნდა შევხვდე!
_
იმედია, დღესვე არ გაეკიდები! ირონიულად შენიშნა ქეთიმ, ცოტა დაწყნარდი,
რა, მეზობლებს ნუ გადარევ. ნამეტანი "ეიფორიაში” ხარ, მე მგონი.
_ მეზობლებს? სადღა არიან მეზობლები. შენ იცი, რომ ეზოში მარტო ჩვენ ვართ დარჩენილები?
_ რატომ, დინო და დათოც ხომ არიან, ეგენი არსად წასულან?!
_ ოჰ! ეგენი არ ითვლებიან! მიარულად აიქნია ხელი.
_ რატომ, ვითომ?
_ რა ვიცი, ისე ვთქვი. ჩვენი ხმაური იქამდე მაინც ვერ მიაღწევს, გვირაბში ცხოვრობენ.
_
ცისანა ჩამობრძანებულა გუშინ თავის ანთიმოზთან ერთად. ორი საათი ელაქლაქა
წუხელ დედას ტელეფონზე. ხვალ ზეზვაც ჩამოდის თურმე. მერე ნახე შენ, აქ
ამბები დატრიალდებააა! გადაიკისკისა სესილმა.
_ რა ამბები დატრიალდება? დაკონკრეტება მოითხოვა ქეთიმ.
_
რა ამბები და გაჩაღდება ერთი მისვლა-მოსვლა, გადაპატიჟებები, ხელის
თხოვნები, მოლაპარაკებები. მე მგონი, ჩვენ ერთად მოგვიწევს გათხოვება.
_
ეგღა მაკლია! რომ ვკვდებოდე, ზეზვას მაინც არ გავყვები. შეგნებულად არ
გავდივარ ვაკეში და არც ვურეკავ დედაჩემს, მაგ თემაზე საუბრით ტვინი რომ არ
გამიბურღოს. გავაფრენ, რამე რომ მითხრას ან მაგან, ან ცისანამ, თუ გინდა!
_ არა, ჯერ თვითონაც არ აპირებს. მამაშენი უნდა, რომ მოგიგზავნოს.
_ ეგ ქალი სულ გაგიჟდა? რა მამაჩემი, რის მამაჩემი! აღშფოთდა ქეთი.
_ ჰო, რა ვიცი. ეგრე ფიქრობს, მაგრამ… არა მგონია, მამა მაგაზე დათანხმდეს. მე რა ჩავიცვა ახლა? თავის პრობლემას მიუბრუნდა სესილი.
_
კარგი რა, სესი, კარგი რა! შენ მაინც ნუ მსჯელობ გადამთიელივით! ვერ
გავიგე, რომელი საუკუნეა, რაებს ბჟუტურებთ! რა გინდათ, ძალით უნდა
გამათხოვოთ? საერთოდ არ ვთხოვდები, ბატონო, მონაზვნად წავალ მონასტერში!
სესილი სიცილით კვდებოდა.
_
დედაჩემს ვერც კი წარმოუდგენია, ზეზვაზე უარი როგორ უნდა თქვა. რომ
შევეწინააღმდეგე, კინაღამ მომკლა. გადაირია, ქეთის დასაწუნი რა სჭირს,
ანგელოზივით ბიჭია და არაჩვეულებრივი ოჯახის შვილიო.
_ ჰოდა, ჩაისიძოს
მაშინ იქ და უყუროს თვითონ, ბიჭი მაინც არ ჰყავს, ჯიუტად ჩაილაპარაკა ქეთიმ
და ჩაცმას შეუდგა, მეგისთან წასასვლელად გაემზადა.
კარი მეგიმ გაუღო. მარტო იყო სახლში.
_ ოჰ! ახალ მთვარეს გაუმარჯოს! სად დამეკარგე, გოგო, არა გრცხვენია? საყვედურებით შეხვდა დაქალი.
_ არც შენ იკლავ თავს ჩემი მოკითხვებით, ნუ გეშინია! არ "შეარჩინა” ქეთიმ საყვედური.
_ კარგი ჰქენი, რომ გამომიარე. ზეგ ბორჯომში ვაპირებთ წასვლას, მეგი ლოჯიაში გავიდა.
ქეთიც უკან მიჰყვა.
_ ბორჯომში? ვისთან?
_ დედაჩემის ნათლული გვეპატიჟება, დასასვენებლად ჩამოდითო. შენ არ აპირებს სოფელში წასვლას?
_ ალბათ არა. აწი რაღა დროსია, სექტემბერიც მოვიდა.
_ გგონია, დიდი ხნით მივდივარ? ერთ კვირაში ჩამოვალთ. თანაც, მაგარი ამბები გველის სექტემბერში.
_ რა ამბები? დაინტერესდა ქეთი.
_ გიგი ცოლის მოყვანას აპირებს.
ქეთის ალმურმა აჰკრა. ლამის გული შეუღონდა.
_ დედას გაფიცებ, მართლა? ეგ ახალი ამბავია?
_ არც ისე. წინა კვირას მითხრა. მაგრად ვარ შეყვარებულიო. მეტი აღარ შემიძლია, დროზე უნდა მოვიყვანოო.
_ ვინ არის, თბილისელია? შენ იცნობ? გულის ფანცქალით დასვა მორიგი შეკითხვა.
_
თბილისელი იქნება ალბათ, აბა ვინ იქნება? შენ გგონია, იტყვის რამეს
წესიერად? სახელიც კი ვერ ვათქმევინე. მარტო ის მითხრა, მაგარი გოგოაო.
ქეთიმ
საბოლოოდ გადაიწურა იმედი. გიგი რომ მას გულისხმობდეს, ერთი კვირის წინ არ
მოუყვებოდა მეგის ამ ამბავს. მეორეც, გიგის ქეთის შეყვარების არც არაფერი
ეტყობა. რა დებილი გოგოა! ცოტა ადრე მაინც ენახა მეგი, გუშინდელ სისულელეს
აღარ ჩაიდენდა. გამოდის, თავი დაიმცირა მამაკაცის წინაშე. როგორ ნანობს,
როგორ… ეს გიორგიც რომ შეუჩნდა?! მორჩა! დღეიდან საერთოდ აღარ
დაელაპარაკება. მაგის ბრალია ყველაფერი! ტუტუცი!..
მეგის ენა არ
გაუჩერებია. ქაქანებდა და ქაქანებდა. ქეთის მეგობრის ნათქვამიდან ერთი
სიტყვაც არ გაუგია, საკუთარ ფიქრებში იყო ჩაძირული. ისევ გიგის სახელის
ხსენებამ გამოაფხიზლა.
_ ესე იგი, ყველას გიგისთან უნდოდა ცეკვა. ეგეთი არაფერი მინახავს. თითქოს სხვა კაცი არ იყო ირგვლივ.
_ სად? რა ცეკვა? ვერ გაიგო ქეთიმ.
_ ქორწილში. კახეთში ვიყავით წასული.
_ ჰო-ო-ო! დედაშენმა მითხრა, ახლა გამახსენდა. გიგიც იყო დაპატიჟებული?
_
არა, დაპატიჟებული მარტო მე ვიყავი, მაგრამ ვთხოვე და მანქანით წამიყვანა.
"ზაადნო”, ვაქეიფე კიდეც. არა გშია? კარგი სალათა მაქვს, მაიონეზის და
კიდევ შემწვარი სოკო.
_ არა, არ მშია.
_ წამო მაშინ, ყავა დავლიოთ. ვაშლის კომპოტიც მაქვს, დღეს მოხარშა დედაჩემმა.
_ სად არიან შენები?
_
ბიძაჩემთან წავიდნენ. ცოტა გვიან მოვლენ ალბათ. ახლა შეიძლება გიგი
მოვიდეს. წეღან დამირეკა, საქმე მაქვს და შემოგივლიო. წამო, წამო, თან ერთ
ღერსაც მოვწევ, სანამ ჩვენები არ არიან.
ქეთის შეამცივნა, მექანიკურად
მიჰყვა უკან სამზარეულოსკენ მიმავალ დაქალს. თავის პირად ცხოვრებაზე
არაფერს უყვება. თუმცა, როცა უყვებოდა, მეგისგან საყვედურისა და ჭკუის
დარიგების გარდა არც არაფერი მიუღია. სულ იმას ჩასჩიჩინებდა, ცუდად
იქცევიო. ახლა რომ მოუყვეს ყველაფერს, არ დაუჯერებს. ვერც კი წარმოიდგენს,
ქეთის შეცვლა თუ რამეს არ ვინმეს შეუძლია. მით უმეტეს, ახლა არც ღირს ამაზე
ლაპარაკი. თვითონ მეგიც ხომ ასე იქცევა. მის დღეში არავინ ჰყვარებია და,
სიმართლე თუ გინდათ, სურვილიც არ ჰქონია, ვინმე შეჰყვარებოდა. მისთვის
სწავლა ყველაზე მნიშვნელოვანია ამქვეყნად. სხვა რამეებისთვის არ სცალია,
სულ ბიბლიოთეკებში დარბის ან ქეთისთან ერთად წიგნში აქვს თავი ჩარგული.
კომპოტი მოსვა. ესიამოვნა ცივი წვენი.
_ ყავა დავლიოთ? ჰკითხა მეგიმ.
_ არა, არ მინდა, უნდა გავიქცე.
_ სად უნდა გაიქცე, გადაირიე? ჯერ არ მოსულხარ და… ძალიან იშვიათი სანახავი გახდი ბოლო ხანებში… მეგიმ სიგარეტს მოუკიდა.
_ ჰო, რა ვიცი, მეც პრობლემები მაქვს…
_ რა პრობლემები?
_ მათხოვებს დედაჩემი, წამოცდა უეცრად.
_ გა-თხო-ვე-ეებს? თვალები გაუფართოვდა მეგის, მიდიი-იიი! არ დაიჯერა.
ქეთი მოკლედ მოუყვა ზეზვას ამბავს. რაღაც-რაღაცები, რა თქმა უნდა, დაუმალა, ემანდ გიგისთან არ წამოცდეს რამეო.
ამ ლაპარაკში იყვნენ, რომ კარზე ზარი დაირეკა.
მიმაგრება: |