სიმყუდრუვე დამერღვა, მაგრამ სასიამოვნოდ...
-დეააა ?!
_ლევან ?! აქ რა გინდა? უკან გამომყევი, ხომ გითხარი მარტო მინდა ყოფნათქო!
_არა შენ თავს გეფიცები !
_მე გთხოვე მარტო მინდათქო!
-დეა შენ ტირი ?!
ვგრძნობიდ როგორ მეღვრებოდა მისი ცხელი ცრემლები. თავზე ვაკოცე, უფრო მაგრად ჩავიკარი!
-არსად გაგიშევბ!” ის კი ტიროდა და ტიროდა, მე კი გული მიკვდებოდა, ჩემი გოგოს ტირილს, ვერ ვეგუებოდი.”
-დეა
წამო დავსხდეთ, მომიყევი, გულს გადააყოლებ, არშემილია ესეთს ვერ გიყურებ,
ვინ გამიბრაზა ჩემი ცოლუკა. ”თვალები მოვწმინდე, ჩემი ლამაზი გოგოს მწვანე
თვალები, სისხლისფრად შეღებილიყო და თითოეული ძარღვი ჩანდა, ასე მეგონა მის
ყოველ ტკივილს ვხედავდი და ვერაფერით ვერ ვშველიდი.”
-რა გითხრა?
როგორ მიმაგდო ერთმა ტუტუცმა ბაბნიკმა?, როგორ ჩამიკლა გული ! ახლა კი სხვა
გოგოს ეალერსება! ცხოვრება უსამრთლოდე მექცევა, სიყვარულს ამდენი ტკივილის
მოტანა თუ შეეძლო არ მეგონა! ” ვხედავდი როგორ ყვიროდა. წავალ მოვკლავ !! ,
მაგარამ ისიც მე მგავს, მეც მექალთანე ვარ, როგორ ვესროლო ლაფი იმ
ადამიანს რომელიც ჩემსავით ცოდვილია? იქნებ მასზე უარესი მე ვარ ! ჩემი
თავი მზიზღდა და არმარტო ჩემი თავი ყველა ის გოგო ვისთანაც ვწოლილვარ!”
-დეა, ჩემო ანგელოზო ჩვენი სიმღერა ვიმღეროთ, მე სულ მშველის! დამიჯერე !
გთხოვ ! ”ჩემსკენ მოვიზიდე და გულში ჩავიკარი. მე მას ვეხებოდი და ის არ
გამირბოდა, რადგან ამის ძალა აღარ ქონდა ტირილით დაღლილ ჩემ ურჩს !
დამიჩაგრეს გოგო”
სიმღერა დავიწყე თავიდანმისმენდა და ცრემლებს
ღაპაღუპით ყრიდა, შემდეგ ამყვა და მისი თბილი ხმით გამითბო გული რომელიც,
მისივე ტკივილების შეგრძნობიტ გამყიონდა. უდიდესი გრძნობით მიმღეროდა, ამ
სევდას ერეოდა მალე აჯობა კიდეც და დაამარცხა იგი. ღამდებოდა მთხოვა სახლში
წამეყვანა, უარს ვეტყოდი სიხარულით წავყევი, ხელი მინდოდა გადემხვია
მისთვის, მაგრამ არ მინდოდა ამაზე გაბრაზებულიყო. გზაში ბევრი მელაპარაკა,
თუ რა ბედნიერი იყო ამ ორი წლის განმავლობაში და როგორია ახლა ოც
ოქტომებრს!
-იქ რა გინდოდა ჩემ ხესთან? ვკითხე მე
-ხშირად დავდივარ იქ, ვუყურებ ჩვენს ქალაქს !მამშვიდებს, თანაც იქიდან ვარსკვლავები უფრო კარგად მოსჩანს ვიდრე სახლიდან!
ქუჩას მივუყვებოდით , გავბედე და ხელი გადავხიე, დეას არაფერი მითხრა.
მხოლოდ დუმილით შემოიფარგლებოდა. ოქროსფერი შემოდგომა კი უხვად გვაყრიდა.
ყვითელ ფოთლებს, დეას შეცივდა ჩემი პალტო მოვახურე, მალევე დეას სახლთან
ვიქნებოდით რომ არა ...
მიმაგრება: |