ძველ მოგონებებს მთელი დღე ათოვს,
ღამე სასტიკად მოყინავს ფიქრებს.
ყინვაში შენი მზერა გამათბობს,
ქუჩაში ხელით დავიჭერ ფიფქებს.
ახლა მოზრდილან თოვლის გუნდები,
რა დროს მაისი, ან აპრილია?
გამოიდარებს რომ დაბრუნდები
და ბეღურები დღეებს ითვლიან.
და მზე ამზადებს სატყორცნად სხივებს,
ნაძვებს დავლანდავ მათ ჩვეულ ფერში.
მონატრებიხარ ბუნებას ძლიერ,
მონატრებიხარ, რომ იყო ჩემში.
მესმის შენი "ჰო"- შორიდან მოდის,
მოსვლა რომ გთხოვე, რომ დაგიძახე.
მარტო ვარ, ისევ ვაპირებ ლოდინს,
მოხვალ, ახლა მე დაგიგებ მახეს.
გავჩუმდი, წერა ვარჩიე ისევ,
დაბრუნდი, ნუღარ დაგვიანდები.
უცხო დღეების გავფანტავ ნისლებს,
ღამეში ნათლად მომელანდები.
თეთრი ბუნება მეფობას არ თმობს,
მკაცრია ღამე, მოყინავს ფიქრებს.
ყინვაში შენი ხელები მათბობს,
თოვაში ჩუმად დავიჭერ ფიფქებს.
მიმაგრება: |