გურული დაკრძალვაზე ჩავიდა კახეთში.
მშობლიურ კუთხეში მწირ ქელეხებს მიჩვეული გაკვირვებული დასცქეროდა სუფრაზე
დახვავებულ ხორაგს. ქელეხის ბოლოს კარგად გამაძღარმა და კახური ღვინით
შეზარხოშებულმა ჩაილაპარაკა:
– აი, ძამა, სად უნდა კვდებოდეს ხალხი.
მდივანი ქალი შეფთან შედის და კატეგორიული ტონით ეუბნება:
– ხვალიდან სელფასს სამჯერ გამიზრდი და კვირაში მარტო სამ დღეს ვიმუშავებ.
– ეგ ვინ გითხრა, ჩემო კარგო? – ფრთხილად ჰკითხა შეფმა.
– გინეკოლოგმა და ჩემმა ადვოკატმა!
გურულს ტყეში ყაჩაღი დახვდა:
– ფული, ჩქარა!
– მზესუმზირა მაქვს აგერ, ბატონო და ინებეთ.
– მზესუმზირა რა ჯანდაბად მინდა?!
– თავს შეიქცევთ, სანამ ვინმე ფულიანი გემეიარს.
ორი მეგობარი საუბრობს:
– ამასწინათ მაგრად გადავრჩი, ცოლს კინაღამ საყვარლის სახელი დაუძახე.
გადავწყვიტე თავი დამეზღვია, კატა ვიყიდე და საყვარლის სახელი დავარქვი.
– ოჰო, მაგრად მოგიფიქრებია, ხო იცი!
– ეგ კი კარგია, მაგრამ ერთი კვირის წინ ცოლმა ლეკვი მოიყვანა და კოტეს ეძახის.
ავტობუსში შერბის მანიაკი და ყვირის.
– ეხლა ყველას გაგაუპატიურებთ!
– მოხუცები მაინც დაინდეთ. – სთხოვა ახალგაზდრა ქალმა.
ამ დროს ამ ქალს მოუბრუნდა ხნიერი ქალბატონი:
– შვილო, ნუ გააღიზიანებ, რაკი თქვა ყველასო, ესე იგი, ასეა საჭირო…
ერთ ქალს ძაღლმა უკბინა. ქალი ძაღლის პატრონს ეცა:
– თქვენმა ძაღლმა დამკბინა. მე კომპენსაციას ვითხოვ!
– რა თქმა უნდა, ქალბატონო! მაგაზე როგორ გეტყვით უარს, მე ჩემ ძაღლს გავაკავებ და თქვენც უკბინეთ.
მიმაგრება: |